Νομίζω ότι όλο το νόημα αυτών των ευρωεκλογών συμπυκνώνεται σε δυο-τρία σημεία και καταδεικνύει εν πολλοίς… τι λαός είμαστε!!!…
Πρώτον εκλέξαμε 1ο σε ψήφους ευρωβουλευτή τον Γιώργο Αυτιά (… τον Αυτιά ρε φίλε!!!… Τον Αυτιά!!!)… Αυτόν που βγήκε λίγο μετά τις 8 το βράδυ της Κυριακής σχεδόν κλαίγοντας στον ΣΚΑΪ και είπε μ’ αυτό το ύφος του Βασιλάκη του Καϊλα ότι ευχαριστεί τον ελληνικό λαό που ψήφισε ένα φτωχό παιδί (… φτωχό παιδί;;;;;) … αυτόν δηλαδή, που ήρθε με ένα δισάκι από την επαρχία… Χτύπα το κεφάλι σου στον τοίχο!!!…
Δεύτερον ζούμε στη χώρα που εκλέγεται η Μελέτη ευρωβουλεύτρια (… η Μελέτη ρε φίλε!!!) και όπου οι ταμένες και οι θεούσες εις άπασαν την επικράτεια ψήφισαν με τα δυο χέρια τον… Αναδιώτη, που απ’ ότι μου λέει η επίσης θεούσα η θεία μου η Λία «έχει φοβερούς κοιλιακούς»!…
Τρίτον ζούμε στη χώρα που στις πιο κρίσιμες εκλογές, αυτές για το ευρωκοινοβούλιο, οι δυο στους τρεις δεν πήγαν να ψηφίσουν…
Αλλά… αυτοί είμαστε!!!… Του ‘μεινε προικιό και η σημαία του Ιωάννη Κουτσονάσιου του ιατρού…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε κι ο Μακιαβέλι «το καλύτερο κάστρο ενός ηγεμόνα είναι η αγάπη του λαού»…