Τα λόγια του Ψυχιάτρου και Διδάκτορος του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χρίστου Χ. Λιάπη, επέλεξε για να κλείσει το άρθρο του για τον εκδημήσαντα πρώην προπονητή των Utah Jazz Τζέρι Σλόαν, ο καταξιωμένος και εμβληματικός αθλητικός δημοσιογράφος, Βασίλης Σκουντής. Ο πολυνίκης προπονητής του ΝΒΑ έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή 23 Μαίου, νικημένος από τη νόσο του Πάρκινσον, με τον Δρα Λιάπη να αναφέρεται χαρακτηριστικά στον αγώνα και του δικού του πατέρα απέναντι στην ίδια πάθηση, τονίζοντας την ανάγκη της ευαισθητοποίησης όλων μας απέναντι στους χρονίως νευρολογικώς πάσχοντες, καθώς οι νευρολογικές νόσοι δεν κάνουν διακρίσεις.
“Με το που μαθεύτηκε η εκδημία του, έλαβα ένα μήνυμα από τον ψυχίατρο και διδάκτορα του πανεπιστημίου Αθηνών, Χρίστο Λιάπη, που είναι όντως πολύ ενδιαφέρον και κρίνω σκόπιμο να το δημοσιεύσω εδώ…
«Ο Τζέρι Σλόαν είχε πει κάποτε ότι “Το μπάσκετ είναι εύκολο άθλημα, αν σε κάθε παιχνίδι μπαίνεις στο γήπεδο και αφήνεις την ψυχή σου».
Δεν είναι λίγοι οι διάσημοι αθλητές, προπονητές και άλλα δημόσια πρόσωπα που έχουν παραδεχθεί ανοιχτά τις παθήσεις τους, συμβάλλοντας στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης απέναντι σε αυτές. Δεν θα πρέπει, όμως, να περιμένουμε τέτοια, ομολογουμένως γενναία παραδείγματα δημόσιας παραδοχής μιας νόσου, ή θανάτου εξ αυτής, για να ενδιαφερθούμε για τους λιγότερο ευνοημένους από τη συγκυρία, χρονίως πάσχοντες συνανθρώπους μας.
Ο θρυλικός Τζον Γούντεν, ο οποίος -ειρήσθω εν παρόδω- μακροημέρευσε χωρίς κάποια σοβαρή νόσο, μέχρι τα 98 του χρόνια, είχε πει πως: «η ζωή είναι γεμάτη από κορυφές και κοιλάδες, αλλά δεν πρέπει να αφήνεις τις κορυφές να φτάσουν πολύ ψηλά και τις κοιλάδες πολύ χαμηλά».
Αυτό το απόφθεγμα, εκτός από τη ζωή, ταιριάζει και σε πολλές νευρολογικές (και όχι μόνον) νόσους, όπως είναι για παράδειγμα και η πολλαπλή σκλήρυνση, που χτύπησε και τον Ντέιβιντ Μπλατ και η οποία, στις πιο συχνές μορφές της, χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις.
Οι αρρώστιες και ειδικά οι νόσοι του Νευρικού Συστήματος δεν κάνουν διακρίσεις. Δεν έκανε διάκριση η νόσος του Parkinson και συγκεκριμένα ο βαρύς υπότυπος του Παρκινσονικού Συνδρόμου που καλείται άνοια με σωμάτια Lewy, όταν έπληξε τον Τζέρι Σλόαν, καταδικάζοντάς τον σε ένα ατέρμονο και διαρκώς επιδεινούμενο pick n’ roll μεταξύ κινητικών και νοητικών διαταραχών.
Δεν έκανε διακρίσεις ούτε το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, κτυπώντας τον θρυλικό Τεξ Γουίντερ, εμπνευστή της «Τριγωνικής Επίθεσης» ή η νόσος του Alzheimer που είχε προσβάλει τη σύζυγό του.
Παραφράζοντας, λοιπόν, το απόφθεγμά του Τζέρι Σλόαν, για τον οποίο ακούστηκε χθες η κόρνα της λήξης και εμπνεόμενοι από τον λαμπερό καθημερινό αγώνα των εκατομμυρίων (αφανών και διάσημων) συνανθρώπων μας, ενάντια στις χρόνιες νόσους, όπως η νόσος του Parkinson, με την οποία είδα και τον πατέρα μου να δίνει άνισο και πολυετή αγώνα, θα μπορούσαμε να πούμε το εξής: «Η ζωή θα ήταν ένα εύκολο παιχνίδι, χωρίς τις αρρώστιες και τη φθορά που σε κάνουν να αφήνεις λίγο-λίγο την ψυχή σου».
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
