Οδηγούμε τα αυτοκίνητά μας με προορισμό το κεντρικό κομμάτι των Αγράφων. Το πιο απρόσιτο και ομορφότερο μέσα από την αγριάδα του τμήμα. Μέρος αυτού σχηματίζει την γνωστή «Κοιμωμένη των Αγράφων». Μια σειρά κορυφών και διάσελων που από τον κάμπο μοιάζει με γυναίκα που κοιμάται.
Λίγο μετά το Καλίθηρο της Καρδίτσας οι πρώτες σταγόνες της βροχής προκαλούν ανησυχία. Ανεβαίνοντας τις στροφές για Μέγδοβα βρέχει πλέον κανονικά. Το κύμα έρχεται από βορειοδυτικά σαρώνοντας τις πλαγιές. Βορειότερα ένα ουράνιο τόξο στεφανώνει τις κορφές. Άνοιξη, η βιαιότερη των εποχών.
Φτάνοντας στο Ανθηρό αναζητούμε καταφύγιο στο καφενείο του χωριού μέχρι να κοπάσει η μπόρα. Σε λιγότερο από μισή ώρα οι κορυφές προβάλλουν λαμπερές, αναπτερώνοντας το ηθικό μας. Στα αυτοκίνητα ξανά, μέχρι το δασικό χωριό «Δρυάδες» που αποτελεί τη βάση της εξόρμησής μας.
Για εμάς που γνωρίσαμε την μαγεία των ξύλινων σπιτιών παραταγμένων βαθμιδωτά στην πλαγιά, η σημερινή εγκατάλειψη προκαλεί λύπη. Τόσο μεράκι, κόπος, έξοδα για ένα έργο που σύντομα εγκαταλείφτηκε. Τα βρύα καλύπτουν τις σκεπές και η μούχλα τους τοίχους. Τα παγκάκια σαπίζουν και καταρρέουν. Τι κρίμα…
Το μονοπάτι, πρόσφατα σημεδεμένο από τον πολύ δραστήριο ΕΟΣ Καρδίτσας ξεκινά πάνω από το τελευταίο σπίτι, ακολουθεί για λίγο το ρέμα και στη συνέχεια κόβει σε αρκετά σημεία τον χωματόδρομο, μέχρι να συναντήσει διακλάδωση, στο σημείο που βρίσκεται ένα μικρό εικονοστάσι. Από εδώ και πάνω μπαίνει για τα καλά στο ελατόδασος για να ξαναβρεί τον χωματόδρομο πολύ ψηλότερα, κάτω από τη νοτιότερη των πέντε κορυφών του βουνού. Ακολουθούμε τον δρόμο μέχρι να δούμε ψηλότερα μια ποτίστρα. Είναι το τελευταίο νερό της περιοχής που από εδώ και πάνω είναι ξερή και άνυδρη.
Περνάμε μέσα από έναν σχηματισμό χαμηλών κέδρων και είμαστε πλέον αντίκρυ στο πέταλο των κορυφών. Κοντά στον στόχο μας αλλά πολύ χαμηλότερα από αυτόν αφού απομένουν άλλα τετρακόσια μέτρα ανάβασης με πολύ μεγάλη κλίση.
Επιλέγουμε να προσεγγίσουμε απ’ ευθείας την ψηλότερη κορυφή για να κερδίσουμε χρόνο. Η διαδρομή αυτή μας δίνει την ευκαιρία μετά από αρκετό σκαρφάλωμα να αντικρύσουμε την ορθοπλαγιά ύψους εκατοντάδων μέτρων, άγρια, τραχιά και απροσπέλαστη. Ένας πύργος πραγματικός με ύψος δυο χιλιάδες μέτρα, μια από τις πιο δυσπρόσιτες κορφές των Αγράφων. Γύρω πετούν κοράκια κρώζοντας δυνατά. Απέναντι, η άλλη φοβερή κορυφή που ονομάζεται Φλυτζάνι, εξίσου απόκρημνη με τη δική μας.
Βγαίνουμε στο διάσελο με τη στενή λωρίδα παγωμένου χιονιού και κινούμαστε αριστερά. Μια στενή και πολύ επικίνδυνη ράχη οδηγεί στο υψηλότερο σημείο. Δεξιά και αριστερά απότομοι γκρεμοί μέχρι τα ριζά των βράχων. Πλάκα – Φλυτζάνι –Μπορλέρο –Καταραχιάς, φοβερά ορεινά περάσματα που οδηγούν στα μέσα Άγραφα. Τα τελευταία χιόνια ασπρίζουν στις χαράδρες. Πίσω μας ήρεμη, γαλάζια, δαντελωτή η λίμνη του Μέγδοβα.
Για αυτό και μόνο το θέαμα αξίζει ο κόπος και η μακρά πορεία της Κυριακής.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Για την Κυριακή 14/5, το πρόγραμμα του συλλόγου προβλέπει ανάβαση στην κορυφή Φλυτζάνι των Αγράφων (υψ. 2017 μ.). Περισσότερες πληροφορίες στα γραφεία του συλλόγου – Ομήρου 6, κάθε βράδυ Παρασκευής από τις 9 έως τις 10. Η διεύθυνση της ιστοσελίδας μας είναι: www.trikalasport.gr και στο τηλέφωνό μας 2431072077.