Ο εφιάλτης που έζησε η Ιουλιέττα Μπουκουβάλα επιστρέφει ξανά στο φως της δημοσιότητας. Η επιστολή που έστειλε η πρωταθλήτρια του τζούντο στον υφυπουργό Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη, βγήκε χθες στο φως από το protothema.gr. Σε αυτή η 37χρονη σήμερα πρωταθλήτρια καταγγέλλει συμπεριφορές σωματικής και ψυχολογικής βίας από παράγοντες της ομοσπονδίας, που την ανάγκασαν το 2012 αν φύγει από την Αθήνα.
Η «ασημένια» πρωταθλήτρια κόσμου το 2010 στο Τόκιο και Μεσογειονίκης στην Πεσκάρα, άνοιξε την καρδιά της στο Sports3.gr. Tόνισε πως τα ίδια είχε καταγγείλει και το 2012, αποκάλυψε πως με τη βοήθεια της Βούλας Πατουλίδου μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί άρχισε μια νέα σελίδα στη ζωή της, μεταδίδοντας τις γνώσεις της στα νέα παιδιά, όμως τα τραύματα ψυχολογικά και σωματικά παραμένουν, για να θυμίζουν.
Η συνέντευξη αναλυτικά:
Πώς βιώνετε στο χρόνο που περνά όσα καταγγείλατε;
«Έχουμε μάθει να αποδεχόμαστε την άσχημη συμπεριφορά ως κάτι καλό, ως κάτι φυσιολογικό. Ποιος γονιός θα δεχόταν να μιλάνε στο παιδί του και να του λένε “είσαι τσουβάλι” και “δεν μπορείς” και “κοίτα τι κάνεις” και “είσαι μια άχρηστη”.
Ρώτησαν ποτέ αυτό το παιδί, τι νιώθει, τι σκέφτεται όταν μπαίνει σε έναν αγώνα να παλέψει και έχει το βάρος να αποδείξει στον εαυτό του και την ίδια στιγμή να σκέφτεται τους παράγοντες, τους γονείς, τη χώρα, τι θα πει ο κόσμος.
Σε αυτή τη χώρα δεν έχουμε μάθει να δίνουμε στους αθλητές το παράδειγμα ότι πρέπει να παλεύουν για τον εαυτό τους. Εμένα πάντα μου έλεγαν πως πρέπει να παλέψεις γιατί αν δεν πάρεις μετάλλιο θα σε διώξουμε».
Μπορείτε να δώσετε μια εξήγηση για όσα συνέβησαν, ειδικά το 2012;
«Εγώ αυτά τα έχω πει ξανά, αλλά τότε τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι αντιμετώπισαν τα πράγματα διαφορετικά. Αν τότε, το 2012, έβγαινε η Μπεκατώρου και έλεγε ότι βιάστηκε, ποιος θα την άκουγε. Τώρα ακούγεται, είναι διαφορετικός ο χρόνος της στιγμής.
Εγώ τότε τα έλεγα, είχα πάει στον υπουργό, είχα πάει παντού, τα γνώριζαν όλα, είχα πει τι αντιμετωπίζω, είχαν πει ότι με απειλούν, ότι φοβάμαι, ότι με είχαν ξυλοκοπήσει, τα είχα πει όλα. Αλλά δεν με άκουγε κανένας. Δεν ήταν κάτι που το είχα κρύψει. Ξέρετε πόσες αθλήτριες με έχουν πάρει τηλέφωνο από χθες το βράδυ και μου λένε “Ιουλιέττα είμαστε μαζί σου”, αθλήτριες που έχουν σταματήσει τον αθλητισμό, ιδιαίτερα το τζούντο από το βάρος αυτών των συνθηκών.
Έκανα αθλητικό δικαστήριο, δικαιώθηκα, έκανα μήνυση στην ομοσπονδία για συκοφαντική δυσφήμηση, όμως η υπόθεση έχει μπει στο συρτάρι. Με είχε πάρει τηλέφωνο δικηγόρος και μου είχε πει “Ιουλιέττα μην την ψάχνεις την υπόθεση, έχει μπει στο συρτάρι”. Δεν είναι κάτι κρυφό, τα λέω συνέχεια».
Έχετε γυμναστήριο στη Θεσσαλονίκη εκμάθησης τζούντο, οι γονείς φοβούνται μετά όσα έχουν βγει στη δημοσιότητα.
«Ασχολούμαι με μωράκια, με παιδάκια από τριών, τεσσάρων ετών και μεγαλύτερα. Οι γονείς μού έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη, γιατί βλέπουν ότι εγώ δεν προσπαθώ να τους μάθω να γίνουν σώνει και καλά πρωταθλητές. Μέλημά μου είναι να τους μάθω να αγαπήσουν την προπόνηση, τον αθλητισμό. Δεν θέλω να γίνουν παγκόσμιοι πρωταθλητές. Αυτά τα στοιχεία αρέσουν στα παιδιά. Αν, δηλαδή, ένα παιδάκι κάνω λάθος, εγώ το επιβραβεύω.
Ο τρόπος διδασκαλίας μου είναι τελείως διαφορετικός, μιλάμε με τα παιδιά, με τους γονείς. Μπορεί να έρθουν στο γυμναστήριο και αντί για προπόνηση να κάτσουν να ζωγραφίσουν. Οι γονείς τα ξέρουν όλα αυτά κι ένας λόγος που με εμπιστεύονται είναι ότι δεν θα θελήσω να πληγώσω ποτέ το παιδί τους και να το βάλω να κάνει κάτι που θα τραυματίσει την ψυχούλα του. Όταν βλέπω ένα παιδάκι στο γυμναστήριο να κλαίει, γιατί δεν μπόρεσε, για παράδειγμα, να κερδίσει ένα παιχνίδι, κλαίω και εγώ μαζί του. Μου έρχονται στο μυαλό όλες αυτές οι μνήμες».
Η δική σας ψυχή τι λέει με το πέρασμα του χρόνου;
«Αυτά δεν περνάνε. Εγώ έχω κάνει τρεις ολυμπιακούς κύκλους, για Αθήνα, Πεκίνο και Λονδίνο. Αντιλαμβάνεστε ότι τέσσερα χρόνια που είναι η πρόκριση για κάθε ολυμπιακό κύκλο, είναι κάτι πολύ δύσκολο, ψυχοφθόρο.
Είναι δύσκολο και για το σώμα σου, κι όταν έρχεται κάποιος και σου λέει, “εμείς δεν θα σε αφήσουμε ποτέ να πάρεις μετάλλιο”, εκείνη την ώρα είναι σαν να σε έχει σκοτώσει. Δεν μπορώ πλέον να νιώσω πάρα πολλά συναισθήματα μέσα μου, γιατί ήδη με έχουν σκοτώσει».
Τους ανθρώπους που καταγγέλλεις, τους έχεις ξαναδεί;
«Συνέχεια, βέβαια τα τελευταία χρόνια με έχουν διώξει από το άθλημα, δεν με φωνάζουν καν στους αγώνες. Είναι σαν μην υπάρχω για αυτούς».
Θα ήσασταν ακόμα ενεργή ως αθλήτρια στο τζούντο;
«Ναι, είχα στόχο να διεκδικήσω την πρόκριση και σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είχα τη δύναμη και τη σωματική και την ψυχική και την τρέλα».
Το 2019 γίνατε παγκόσμια πρωταθλήτρια στο κουρεσί.
«Ναι, είναι μια τέχνη παρόμοια τέχνη με το τζούντο και το παράδοξο είναι ότι με κάλεσε η ομοσπονδία πάλης, δεν με ήθελε η δική μου ομοσπονδία και με αποδέχθηκε η ομοσπονδία πάλης και με αγκάλιασαν, μου έβαλαν όλα τα έξοδα για να πάω στο πρωτάθλημα».
Πώς θα νιώσετε δικαίωση;
«Δεν ζητώ καμία εκδίκηση, ζητάω τα νέα παιδιά να μη γίνουν σαν εμένα, άνθρωποι οι οποίοι μεγαλώνοντας έχουν ψυχολογικά προβλήματα και δεν μπορούν να τα ξεπεράσουν. Ζητάω τα παιδιά να κάνουν αθλητισμό και να το χαίρονται, ζητάω τα παιδιά να μην πιέζονται ψυχολογικά, να υπάρχει υποστήριξη. Ζητάω μαζικό αθλητισμό, δεν ζητάω παράλογα πράγματα. Ζητάω ένα παιδί που θέλει να πάει σε αγώνες να μη φοβάται ότι αυτός που είναι απέναντί του θα του κάνει κακό».
Η υγείας σας σε τι κατάσταση είναι;
«Αυτή τη στιγμή το αριστερό μου χέρι δεν έχει τον τρικέφαλο, έχω τέσσερις κήλες στον αυχένα, η μία έχει πετάξει δίσκο μού πιέζει το νεύρο, έχοντας δημιουργήσει ένα οστεόφυτο. Είναι μεγάλη η ζημιά. Αυτό το έπαθα πριν από τέσσερις μήνες».
Είναι απόρροια όσων ζήσατε;
«Ναι, τον συγκεκριμένο τραυματισμό, εγώ το θεωρώ ξυλοδαρμό, που έγινε όταν κλήθηκα στην εθνική ομάδα».
Δηλαδή εξηγήστε μας πού και πώς γινόταν ο ξυλοδαρμός;
«Μέσα στην προπόνηση, με κάλεσε η ομοσπονδία και μου είπε συγκεκριμένος προπονητής ότι “αν θέλεις να πάρεις μέρος σε αγώνες στο εξωτερικό, θα πρέπει να έρθεις και να κάνεις προπόνηση στην εθνική ομάδα”. Εγώ δεν έκανα μαζί τους, διότι ήταν όλοι άνδρες, το 2012 έκανα προπόνηση στη Φιλαδέλφεια. Μετά το δικαστήριο ο προπονητής μού είπε ότι πρέπει να έρθεις στην εθνική ομάδα.
Πήγα, εγώ ήμουν 57 κιλά και έβαλε έναν άνδρα 81 κιλά, επίτηδες και με έσπασε στο ξύλο. Μου έκανε μια λαβή, με έριξε κάτω, ωραία με έριξε, πρέπει να πηδήσει στον αέρα και να σκάσει πάνω μου με τον αγκώνα; Όπως συμβαίνει στο κατς. Έσκασε πάνω μου με τον αγκώνα και μετά μου είπε: “Καλά να πάθεις”. Γιατί απλά δεν ήθελαν να είμαι εκεί, ήθελαν να με τραυματίσουν για να φύγω. Με παράτησαν εκεί και ήρθε ο προπονητή μου στον Άγιο Κοσμά να με πάει στο νοσοκομείο».
Στη Θεσσαλονίκη βρήκατε ζεστασιά;
«Πάρα πολύ, καμία σχέση. Η Βούλα Πατουλίδου με έφερε εδώ. Της τα είχα πει όλα, και ότι θα έπρεπε να φύγω από την Αθήνα γιατί κινδύνευα, της ζήτησα να έρθω εδώ και με έφερε κατευθείαν, χωρίς δεύτερη κουβέντα».
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
