Παλεύω- πάλλω (κραδαίνω, σείω, τινάζω), παράγωγα, πάλη, παλαίω, πάλος (κλήρος που πηδάει μέσα από την περικεφαλαία καθώς την κουνάει κάποιος). Πάλη, ουσιαστικό, γένους θηλυκού, λέξη μεταφορική, σαν αυτήν την πάλη που όλοι μας δίνουμε καθημερινά στη ζωή και βέβαια, κυριολεκτική: Σαν την αρχαιοελληνική ας πούμε, σαν αυτό το άθλημα, το απαύγασμα όλων των δυνάμεων, που καθόριζε τον νικητή, τον σπουδαιότερο απ΄ όλους τους άλλους νικητές.
Η πάλη λοιπόν, ουσιαστικό, γένους θηλυκού, το ολυμπιακό άθλημα, από αρχαιοτάτων χρόνων, έχει περάσει στη νεότερη ιστορία σαν το πεδίο των θρύλων: Εκεί που το ελληνικό πάνθεον απαρτίζουν ολυμπιακές μορφές, όπως ο Στέλιος Μυγιάκης, ο Πέτρος Γαλακτόπουλος, ο Μπάμπης Χολίδης, ο Δημήτρης Θανόπουλος, ας πούμε. Και εκεί, που ένα κορίτσι, η Μαρία Πρεβολαράκη, με εμφατικό, με αδιαφιλονίκητο τρόπο έχει συνδέσει το όνομά της με την κορυφή, γράφοντας και αυτή ιστορία.
Μετάλλια όλων των χρωμάτων σε παγκόσμια, ευρωπαϊκά, μεσογειακά πρωταθλήματα, με πιο πρόσφατο το ασημένιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα προ δεκαημέρου, για το κορίτσι με Κρητική καταγωγή, που δοκιμάζεται για τρίτη φορά σε Ολυμπιακούς αγώνες. Δοκιμάζεται στην κορυφαία διοργάνωση του πλανήτη που «υποδέχθηκε» την γυναικεία πάλη στη δική μας διοργάνωση του 2004, με καμία ωστόσο θέση στο βάθρο έκτοτε.
Μέχρι τώρα δηλαδή. Γιατί η Μαρία Πρεβολαράκη, το κορίτσι του 1.60 και των 53 κιλών που πρωτοέπαιξε παιδάκι πάλη με τον αδερφό της τον πρωταθλητή της ελληνορωμαϊκής Γιώργο και με τον πατέρα της Θοδωρή, κριτή πλέον, οραματίζεται βάθρο. Συναντηθήκαμε με την παγκόσμια πρωταθλήτρια και τον Ιρανικής καταγωγής προπονητή της, Μόησεν Παριγέι, στον Άτλαντα Καλλιθέας, το Σύλλογό της, βάλαμε δύο καθίσματα στο ταπί και ιδού τι ακολούθησε: