Σα να ‘χει κάτι ιδιαίτερο στην αύρα του… Είναι και αυτή η φωνή, η βαριά, η στεντόρεια, είναι και αυτό το ψηλό του μπόι και το βαρύ του πάτημα… Είναι η εμβληματική φιγούρα που απ΄ τη Βουλγαρία του κομμουνισμού ήρθε στην Ελλάδα, το 1987 κι έμεινε… για πάντα, με την γυναίκα του την Εύα και την κόρη που απέκτησαν, την Ιλίνα.
Ο Γώργος Πομάσκι που έζησε στα φόρτε της την μεγάλη βουλγαρική σχολή του στίβου, πλέον στα 61 του χρόνια, είναι σα να ‘χει κάνει τη δική του τη σχολή: Τη σχολή του κορυφαίου των οριζόντιων αλμάτων, αυτού που έβγαλε φουρνιές και φουρνιές, σαν ζεστό ψωμάκι, τον Βασδέκη, την Βασδέκη, την Ξάνθου, την Τσιαμήτα, την Πατουλίδου, τον Τσάτουμα, την Παπαχρήστου, την Καρύδη, τον Τεντόγλου, ας πούμε.
Ο Γιώργος Πομάσκι, δεν είναι ο προπονητής, δεν είναι ο τεχνικός, δεν είναι ο ομοσπονδιακός… είναι ο μετρ της διαχείρισης, ο μέντορας των αθλητών του, πατέρας και οικογένεια, καθοδηγητής και εμπνευστής, υποστηρικτής και υπερασπιστής τους. Ο φίλος της Στέφκα Κονσταντίνοβα και του Κρίστο Μαρκόφ, ο γκουρού του είδους, με άπειρη παγκόσμια εκτίμηση είναι το ΟΝΟΜΑ. Αυτό που προδιαθέτει για λαμπρές δάφνες, αυτό που προσελκύει κι άλλους κι άλλους να τον εμπιστευτούν.
Όπως τον Ολυμπιακό του Σωκράτη Κόκκαλη και του Τάκη Λεμονή, του Καρεμπέ και του Ζιοβάνι, όταν ήταν γυμναστής εκεί… Πώς τον στενοχώρησε το 3-1 από την ‘Αρσεναλ στο Καραϊσκάκη. Το επόμενο πρωί όμως σηκώθηκε κανονικά και πήγε στο νοσοκομείο… έκανε επέμβαση ο αθλητής του ο Μίλτος Τεντόγλου. Αυτός που ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στο ευρωπαϊκό του Τόρουν, αυτός που αποτέλεσε και την απλή επιβεβαίωση: Ό,τι πιάνει ο Πομάσκι γίνεται χρυσός.
Είχε τελειώσει η προπόνηση όταν συναντηθήκαμε στο κλειστό του ΟΑΚΑ, με τους κουβάδες, όπως πάντα να είναι εκεί να μαζεύουν τα νερά της βροχής. Δεν είπε τίποτα γι΄ αυτά… μέρος της κανονικότητάς του πια. Καθίσαμε σε δύο πάγκους και ξεκινήσαμε…
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
