Ο Λιβαδοχωρίτης που μεγαλούργησε στην Α.Ε.Νιγρίτας, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στη Β΄ Εθνική με τον Πανσερραϊκό και αγάπησε τα Τρίκαλα
- Ο Τραυματισμός του ύστερα από προπόνηση στα Καλά Δένδρα που ανέτρεψε την πορεία του
- Χειμαρρώδης συνέντευξη στο «Σ.Θ.»
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Αθλητής στίβου με εξαιρετικές επιδόσεις που «κτύπησε» την πόρτα της συμμετοχής του στους Ολυμπιακούς αγώνες της Μόσχας το 1980 ήταν ο Νίκος Σελαλματζίδης.Τελικά τον κέρδισε το ποδόσφαιρο στο οποίο διέγραψε αξιόλογη πορεία.
Υπήρξε ο γκολτζής της σπουδαίας ΑΕΝιγρίτας στις αρχές της δεκαετίας του 80, προσέλκυσε το ενδιαφέρον μεγάλων ομάδων αλλά μεταγράφηκε μαζί με τον Γιάννη Ιλά και τον Δημήτρη Νικολαΐδη στον Πανσερραϊκό το 1984, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής τη περίοδο 1984-1985.
Ο τραυματισμός του το 1985 ενώ ο Πανσερραϊκός είχε επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια του Ελληνικού ποδοσφαίρου ανέκοψε την δυναμική του υψηλόσωμου επιθετικού , ήρθε σε ρήξη με την ομάδα και μεταπήδησε στα Τρίκαλα. Στο θεσσαλικό σύλλογο αγωνίστηκε δυο χρονιές στη Β’ Εθνική και έκλεισε την καριέρα του σε ηλικία 29 ετών στην Αναγέννηση Άρτας.
Νωρίτερα είχε περάσει από τη δεύτερη ομάδα του Πανσερραϊκού επί Τσατσέφσκι, το 1978, ενώ αγωνίστηκε και στον Ολυμπιακό Λευκώνα σε ειδική κατηγορία.
Ο Νίκος Σελαλματζίδης υπηρέτησε την Τοπική Αυτοδιοίκηση από τη θέση του προέδρου της κοινότητας Λιβαδοχωρίου για οκτώ χρόνια, είναι πολύτεκνος και σήμερα στα 61 του χρόνια ασχολείται με τη κτηνοτροφία. Παραμένει ακμαίος και δηλώνει περήφανος διότι από το ποδόσφαιρο κέρδισε πολλούς φίλους.Εχει αποκτήσει με την γυναίκα του Aννα τέσσερα παιδιά, και έχει δεί μέχρι τώρα τέσσερα εγγόνια.
Πρόσφατα ο Νίκος Σελαλματζίδης αποδέχθηκε την πρόσκληση του «Σ.Θ.» να μιλήσει για τη ποδοσφαιρική του διαδρομή, να θυμηθεί χαρές και λύπες που έζησε τα γήπεδα.
Η ενασχόληση με τον αθλητισμό ξεκινά από τον στίβο;
Με την εφηβική ομάδα του Πανσερραικού το 1977, δεύτερος πάνω από τα αριστερά ο Ν. Σελαλματζίδης
Η πρώτη του επαφή με τον αθλητισμό έγινε μέσω των μαθητικών αγώνων στίβου ως γυμνασιόπαιδο της σχολικής μονάδας Στρυμονικού.Είχα εξαιρετικές επιδόσεις χωρίς προπόνηση, μετέπειτα συμμετείχα σε αγώνες στη Γαλλία, είχα 18 συνεχείς νίκες σε Ελλάδα και Κύπρο. Πήγα σε πανελληνίους αγώνες για να συμμετέχω στο μήκος και με έστειλαν στο δέκαθλο χωρίς να με ενημερώσουν. Έβγαλα όλα τα αγωνίσματα εκτός από το επί κοντώ. Από τότε μου δημιουργήθηκαν αισθήματα απέχθειας για τον στίβο και τον εγκατέλειψα.Ετοιμάζουν για τους Ολυμπιακούς αγώνες της Μόσχας αλλά με κορόιδεψαν οι Σερραίοι προπονητές.
Θυμάμαι επίσης ότι στους πανελλήνιους μαθητικούς αγώνες το 1975 βγήκα πάλι πρώτος με επίδοση 7,20 και παρέλαβα το κύπελλο στην Καβάλα από τον αείμνηστο πρωθυπουργό και πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή.
Πως ασχολήθηκες με το ποδόσφαιρο;
Με τη φανέλλα της ΑΕΝιγρίτας( δεύτερος ) ο Ν. Σελαλματζίδης, μαζί με τον συμπαίκτη του Γ. Δρογαλά. Δεξιά η δήμαρχος Νιγρίτας Μαρία Σκέμπερη δίδει ανθοδέσμη στον αρχηγό της ΑΕΝ Γιάννη Δρίτσα πριν το φιλικό παιχνίδι με την Εθνική Ρουμανίας το 1983 στο Γήπεδο της Νιγρίτας.
Ήμουν στα τσικό και τους έφηβους του Πανσερραϊκού και το πρώτο επαγγελματικό παιχνίδι μου ήταν το 1978. Είχαν προχωρήσει σε απεργία οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και με την ερασιτεχνική ομάδα του Πανσερραϊκού παίξαμε με τον ΠΑΟΚ. Ήταν μεγάλη εμπειρία.Προπονητής ήταν ο Τσατσέφσκι στον Πανσερραϊκό ο οποίος μου είχε αδυναμία. Με έπαιρνε στις προπονήσεις με την πρώτη ομάδα αλλά όταν έφυγε η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη λόγω κυκλωμάτων που υπήρχαν. Πήγα στον Ολυμπιακό Λευκώνα που έπαιξε την εποχή εκείνη σε ειδική κατηγορία επιπέδου Γ΄ Εθνικής. Το καλοκαίρι του 1982 με ζήτησε η ΑΕΝιγρίτας και συγκεκριμένα ο αείμνηστος πρόεδρος Δημήτρης Μπάτιος. Έπαιξα δυο χρονιές και πήρα μεταγραφή μαζί με τους Ιλά και Νικολαΐδη στον Πανσερραϊκό το 1984. Θεωρώ ότι καλύτερα ποδοσφαιρικά μου χρόνια ήταν στη ΑΕΝιγρίτας, τις χρονιές 1982-1983 και 83-84 στη Δ’ Εθνική.
Τι θυμάσαι από την ΑΕΝιγρίτας και γιατί δεν πέτυχε την άνοδο στη Γ΄ Εθνική;
Η διοίκηση της ΑΕΝιγρίτας, ήταν καθαρή δεν είχε διασυνδέσεις. Τότε οι πρωταθλητές δεν έβγαιναν μέσα στα γήπεδα. Την πρώτη χρονιά στη Νιγρίτα είχαμε πετύχει 145 γκολ. Είχα πετύχει πολλά γκολ, περίπου 60. Από το Διδυμότειχο έως τα Μουδανιά ερχόταν ο κόσμος να δει την ΑΕΝ. Η ομάδα προσέφερε πολύ θέαμα και ποιοτικό ποδόσφαιρο. Είχε πολύ καλούς παίκτες. Αν είχε διοίκηση που θα μπορούσα να στηρίξει οικονομικά τους παίκτες θα έφθανε πολύ ψηλά, αλλά όμως από τα καπνά και τα χωράφια πηγαίναμε στο γήπεδο για προπονήσεις.
Ποιο παιχνίδι θυμάσαι ιδιαίτερα με τη Νιγρίτα;
Το παιχνίδι στο γήπεδο του Βαλτερού τη χρονιά 1982-83, ήταν δυο αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος. Το Βαλτερό είχε πολύ καλή ομάδα και μας δυσκόλεψε στο πρώτο παιχνίδι στη Νιγρίτα. Το Βαλτερό ήθελε νίκη για να σωθεί, εμείς δεν είχαμε ελπίδες για τη πρώτη θέση. Οι παράγοντες του Βαλτερού πλησίασαν τους παράγοντες της Νιγρίτας και τους ζήτησαν να τους βοηθήσουμε για να παραμείνουν στη Δ΄εθνική. Ο πρόεδρος Μπάτιος και ο Ηλιάδης συμφώνησαν και καλά έκαναν. Αλληλεγγύη μεταξύ δυο ομάδων του Νομού. Το εμπόδιο ήμουν εγώ που δεν ήθελα, γιατί πιστεύω ότι όλοι οι αγώνες πρέπει να γίνονται στα ίσα.
Μέσα στο γήπεδο υπήρχαν 2.000 φίλαθλοι, που με έβριζαν επειδή εγώ δεν ήθελα να βοηθήσουμε την ομάδα του Βαλτερού. Αυτό δεν με πτόησε , αλλά αντίθετα με πείσμωνε περισσότερο. Κάποια στιγμή πήρα την μπάλα και κινήθηκα μετωπικά να πετύχω τέρμα.Οι θεατές φώναζαν, σπάστε του το πόδι. Έφθασα απέναντι με τον τερματοφύλακα του Βαλτερού. Στην προσπάθεια που έκανε ο τερματοφύλακας του Βαλτερού για να αποσοβήσει το γκολ,έγινε το κακό. Έσπασε ένα πόδι, δεν ήταν το δικό μου, αλλά ήταν του τερματοφύλακα.Διεκόπη το παιχνίδι και ο κόσμος «ωρυόταν» να με φάει. Αναγκάστηκε η Αστυνομία να φέρει ενισχύσεις από το Σιδηρόκαστρο για να μας φυγαδεύσουν. Είναι κάτι που δεν μπορώ να ξεχάσω όσο ζώ.Θυμάμαι επίσης στη Νιγρίτα ένα φιλικό που κάναμε με την Εθνική Ρουμανίας, Είχα πάρει την μπάλα από το κέντρο, έκανα δυο ντρίμπλες έκανα σουτ, και η μπάλα κτύπησε στο δοκάρι, ακόμη νομίζω ότι ακούγεται ο θόρυβος. Ήταν τόσο δυνατό το σουτ που η μπάλα επέστρεψε σε μένα πίσω. Θυμάμαι επίσης τα παιχνίδια με τον Πανδραμαϊκό. Επειδή ήμουν πολύ δυνατός με επιτηρούσαν τρείς παίκτες.
Πως μεταγράφηκες στον Πανσερραϊκό;
Με την φανέλλα του Πανσερραικού στο Καυταντζόγλειο Στάδιο σε παιχνίδι με τον Αγροτικό Αστέρα. Ο Νίκος Σελαλματζίδης με κεφαλιά ισοφαρίζει σε 1-1.
Είχα αποκτήσει καλή ποδοσφαιρική φήμη. Κλείσαμε φιλικό με τον ΠΑΟΚ στη Νιγρίτα και στην κερκίδα ήταν ο Παντελάκης. Είχα φέρει σε δύσκολη θέση τον Αλαβάντα. Τότε άρχισε η συζήτηση για την μεταγραφή μου. Ο προπονητής της Νιγρίτας όμως Τάκης Ηλιάδης, που στη συνέχεια πήγε στον Πανσερραϊκό, ήθελε να μας πάρει μαζί με τον Ιλά και τον Νικολαίδη στον Πανσερραΐκό.
Είχε ενδιαφερθεί ο ΠΑΟΚ για μένα, πήγα σε συνάντηση στο Ωραιόκαστρο με τους παράγοντες του ΠΑΟΚ, αλλά η Νιγρίτα ζητούσε 6 εκατομμύρια δραχμές. Το ποσό κρίθηκε αρκετά μεγάλο και έτσι χάλασε η μεταγραφή μου στον ΠΑΟΚ. Ο αείμνηστος Παντελάκης μου είπε ότι είναι διατεθειμένος να δώσει αυτό το ποσό, τελικά όμως η μεταγραφή δεν έγινε. Τελικά ο Πανσερραϊκός με 1,5 εκατομμύριο δραχμές που πλήρωσε, απόκτησε εμένα και τους άλλους δύο συμπαίκτες μου. Δεν το μετάνιωσα που μεταγράφηκα στον Πανσερραϊκό γιατί αγάπησα την ομάδα.
Πως σας δέχθηκαν στον Πανσερραϊκό και πως σας ενσωμάτωσε η ομάδα;
Δεν έχουμε κανένα παράπονο. Είχε καλά παιδιά τότε ο Πανσερραϊκός , αλλά και εμείς δουλέψαμε για να παίξουμε.
Κάναμε πολύ προπόνηση, δεν μπήκαμε κατευθείαν στην ομάδα. Όταν ήρθε στην ομάδα προπονητής Μιχάλης Μπέλλης με χρησιμοποίησε στην Β΄ Εθνική σε παιχνίδι με τον Αθηναϊκό. Χάναμε 0-2 , χρησιμοποιήθηκα ως αλλαγή και ισοφαρίσαμε με δικά μου τέρματα αν και αγωνιζόμουν με σπασμένη παλάμη.
Με είχε ενθαρρύνει πριν το παιχνίδι ο αείμνηστος πρόεδρος Κώστας Περτσινίδης. Θα παίξεις σήμερα μου είπε στο ξενοδοχείο. Μπες και μην φοβάσαι κανέναν αλλά να είσαι προσγειωμένος.
Ποιο άλλο παιχνίδι θυμάσαι;
Το παιχνίδι με την Καστοριά, κερδίσαμε 4-0 με τρία δικά μου γκολ και ένα του Γ. Παπαδόπουλου. Κερδίσαμε πέναλτι ήταν τελευταίο παιχνίδι και δεν μου έδωσαν την δυνατότητα να το χτυπήσω για να βγω πρώτος σκόρερ στη Β΄ Εθνική. Τη χρονιά εκείνη είχα ισοβαθμίσει στην πρώτη θέση του πίνακα των σκόρερ με τον Νίκο Βακουφάρη του Αγροτικού Αστέρα. Υπάρχουν κάποια πράγματα που με στεναχώρησαν τότε στον Πανσερραϊκό.
Έφυγες από τον Πανσερραϊκό ενώ η ομάδα είχε ανελθεί στη Α’ Εθνική και πήγες στα Τρίκαλα. Πως προέκυψε η μετακίνηση αυτή;
Με την ομάδα των Τρικάλων ο Νίκος Σελαλματζίδης, δεύτερος πάνω από τα δεξιά.
Είχε δημιουργηθεί ένα θέμα. Προπονητής ήταν ο Ταμπόρσκι και κάναμε προπόνηση στα Καλά Δένδρα. Όταν τελείωσε η προπόνηση, τρείς ποδοσφαιριστές του Πανσερραϊκού, ενώ περπατούσα αμέριμνος κατευθυνόμενος προς τα αποδυτήρια, έπεσαν πάνω στην πλάτη μου. Αιφνιδιάστηκα, αντιστάθηκα και από την πολύ πίεση έπαθα θλάση στον τετρακέφαλο. Δεν μπορούσα να θεραπεύσω την θλάση μου και ξεκινούσε το πρωτάθλημα. Με πίεζαν να παίξω. Πήγα στη Θεσσαλονίκη να δω τον γιατρό και παλαίμαχο ποδοσφαιριστή Λάκη Νικολάου.Μου υπέδειξε τον γιατρό Γιγή του ΠΑΟΚ οποίος μου είπε ότι θα κάνω μία ένεση και θα γίνω καλά. Μου είπε να την κάνω στις Σέρρες. Η ένεση που έκανα στις Σέρρες επέδρασσε αρνητικά ( ειπώθηκε ότι ήταν χαλασμένη) με συνέπεια να υποφέρω και να νοσηλευτώ στο Νοσοκομείο. Δεν μπορούσα να παίξω. Την περίοδο εκείνη ενδιαφερόταν τότε και ο Παναθηναϊκός για μένα, αυτά δεν τα ξέρει ο κόσμος.Στον Πανσερραϊκό νόμιζαν ότι εσκεμμένα λέω ότι έχω πρόβλημα. Αυτό συνεχίστηκε έως τον Οκτώβριο. Ένας γιατρός που είχε έρθει τότε στον Πανσερραϊκό μου έδωσε μία θεραπεία και έγινα καλά. Ήταν μικροβιακή θεραπεία. Προσπάθησα να επανέλθω, δεν είχα αμέσως την ίδια απόδοση, επήλθε ρήξη στις σχέσεις μας και αναγκάστηκα και μετακινηθώ στα Τρίκαλα.
Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από τα Τρίκαλα;
Με υποδέχθηκαν σαν παιδί τους. Στα δυο χρόνια που αγωνίστηκα δεν πλήρωσα τίποτε στα καταστήματα τους. Θυμάμαι το πρώτο μου παιχνίδι, Δεκέμβριος ήταν σκόραρα και κερδίσαμε 1-0 με το το Αιγάλεω.Τον Ιανουάριο στον δεύτερο αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό Βόλου κερδίσαμε 0-1, είχαμε χάσει 0-2 στα Τρίκαλα, Η νίκη στο Βόλο, με τέρμα δικό μου έδωσε ένα 13άρι στο ΠΡΟ-ΠΟ. Μετά τέσσερις μέρες παίζαμε στην Κατερίνη με τον Πιερικό.
Ένας Κατερινιώτης ήρθε και με βρήκε. Μου έδωσε έναν φάκελο με 500 χιλιάδες δραχμές, επειδή ήταν ο μοναδικός 13άρης και είχε κερδίσει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Τα χρήματα που μου έδωσε τα μοιράστηκα με τους συμπαίκτες μου. Το ποδόσφαιρο έχει και τα καλά του.Εκείνη την εποχή τα Τρίκαλα διέθεταν μεγάλα ονόματα, όπως τον αείμνηστο Θανάση Παπάζογλου, τον Νίκο Αργυρούλη, τον Γκαμπέτα, τον Λιάκο , τον Μαλλιώρα, τον Κόμνο, τον Γκένα και πολλούς άλλους. Ο Γκένας αργότερα, με μεταγραφή πήγε στον Ολυμπιακό. Επίσης η ομάδα των Τρικάλων διέθετε καλούς παίκτες , καλά παιδιά και έναν φίλαθλο κόσμο υπέροχο που διψούσε για διακρίσεις.
Ο Νίκος Σελαλματζίδης πετυχαίνει γκόλ και χαρίζει τη νίκη στα Τρίκαλα σε αγώνα στο Βόλο, κόντρα στον τοπικό Ολυμπιακό.
Δεν μπόρεσαν όμως τα Τρίκαλα να ανέλθουν στην Α’ Εθνική;
Ο Ν. Σελαλματζίδης, ως παίκτης των Τρικάλων παραχωρεί συνέντευξη σε θεσσαλικό τηλεοπτικό σταθμό μαζί με τον προπονητή του ΑΟΤ Θανάση Δημητριάδη.
Την ευθύνη φέρει η διοίκηση κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Τι κέρδισες από το ποδόσφαιρο;
Παράγοντας των Τρικάλων σπεύδει να αγκαλιάσει τον Νίκο Σελαλματζίδη μετά από επιτυχία της ομάδας.
Χρήματα πολλά δεν κέρδισα. Μόνο στα Τρίκαλα πληρώθηκα καλά. Αλλά σημασία δεν έχει το χρήμα. Δεν ήμουν φιλάργυρος ποτέ. Αντίθετα θέλω να βοηθώ, έτσι είμαι πλασμένος. Κέρδισα πολλούς φίλους. Όταν επισκέπτομαι τα Τρίκαλα εισπράττω μεγάλη αγάπη και αυτό είναι μεγάλη περιουσία για μένα.
Ολοκλήρωσες τη καριέρα σου στην Αρτα;
Ναι, πήγα να βοηθήσω την ομάδα η οποία αγωνιζόταν στην Γ Εθνική. Διαπίστωσα ότι ο φίλαθλος κόσμος της Αρτας ήταν λαϊκός με ποδοσφαιρική κουλτούρα, κάτι που με εντυπωσίασε και καλούς ποδοσφαιριστές.
sertharros.gr