Είναι ίσως η ωραιότερη ορεινή πεζοπορία στο νομό μας. Από το Χαλίκι στις πηγές του Αχελώου στη θέση Βερλίγκα. Αν υπάρχει επί γης παράδεισος, είναι εδώ. Στα δυο χιλιάδες μέτρα, στα αλπικά λιβάδια της Βερλίγκας. Είναι απίστευτη η ομορφιά του τοπίου, είναι κάτι συγκλονιστικό. Όσο το χιόνι διατηρείται και τα νερά δεν βρίσκουν διέξοδο, μια λίμνη σχηματίζεται. Στα νερά της αντικατοπτρίζονται λευκές οι γύρω κορυφές. Όπου τα χιόνια υποχωρούν, καταπράσινο χορτάρι αποκαλύπτεται διάστικτο με κρόκους. Χιλιάδες μωβ διάφανα φύλλα λικνίζονται στο παραμικρό άγγιγμα του ανέμου.
Συχνά μπαίνει στο πρόγραμμα του συλλόγου μας η πορεία μέχρι εδώ, πάντα άνοιξη και δη στο τέλος του Μάη, τότε που η φύση ιερουργεί μεταλλάσσοντας συνηθισμένα βοσκοτόπια σε πολύχρωμους λειμώνες. Λίγο πριν ανέβουν τα κοπάδια, είναι τα δικά μας πόδια που πατούν για πρώτη φορά το χορτάρι, είναι τα δικά μας μάτια που γεμίζουν με το θαύμα της ζωής.
Ξεκινάμε από το Χαλίκι, την ίδια εποχή που τα σπίτια ανοίγουν και ετοιμάζονται σιγά – σιγά για το καλοκαίρι. Χτισμένο στα ριζά μιας γυμνής, βραχώδους πλαγιάς του Λάκμου και σε υψόμετρο 1150 μέτρα, το Χαλίκι είναι το βορειότερο από τα βλαχοχώρια του Ασπροποτάμου. Ήταν χωριό μετακινούμενων κτηνοτρόφων, που τον χειμώνα κατέβαιναν στην περιοχή των Φαρσάλων. Αποτελούσε συγκοινωνιακό κόμβο προς το Μέτσοβο και την Ήπειρο και από εκεί περνούσαν ως το 1912 τα σύνορα της Ελλάδας με την τουρκοκρατούμενη Ήπειρο.
Στη θέση αυτή βρισκόταν πιθανότατα μια από τις μεγάλες πόλεις της αρχαίας Αθαμανίας, η «Χαλκίς παρ’ Αχελώον». Το όνομα Χαλκίδα συναντάται μέχρι τον και 18ο αιώνα, ενώ η νεότερη ονομασία είτε προέρχεται από παραφθορά της παλιάς, είτε οφείλεται στα χαλίκια και τις κροκάλες που γεμίζουν την κοίτη του ποταμού μπροστά στο χωριό.
Στα χρόνια της τουρκοκρατίας το Χαλίκι είχε πάνω από 200 σπίτια και ήταν πολύ πλούσιο. Αναφέρεται ότι το χωριό κάηκε από τον λήσταρχο Καταραχιά, ενώ τον Ιούλιο του 1878 το λήστεψε η συμμορία του Τσιτσημήτσου αρπάζοντας ολόκληρα δισάκια με χρυσές λίρες. Ήταν η έδρα του πασά Δημάκη που εξουσίαζε την περιοχή διατηρώντας Τούρκους φρουρούς. Υπήρξε τύραννος για την περιοχή αφού επέβαλλε σκληρούς φόρους. Το 1878 ο Κοσμάς ο Αιτωλός κήρυξε στο εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη, λίγο έξω από το χωριό, στηλιτεύοντας την σκληρότητα του Δημάκη.
Πρωί – πρωί στο χωριό αφήνουμε τα αυτοκίνητα και ακολουθούμε το σημαδεμένο μονοπάτι που μας οδηγεί μετά από δυόμισι ώρες στη Βερλίγκα όπου μια μεγάλη στάση επιβάλλεται για ξεκούραση και απόλαυση του τοπίου. Μια ομάδα παραμένει εδώ, γύρω από τη λίμνη. Μια δεύτερη συνεχίζει για την Τσουκαρέλα. Είναι μια ανηφορική πορεία διάρκειας μιας ώρας που οδηγεί στην ψηλότερη κορυφή του Περιστερίου, στα 2.295 μέτρα. Από εκεί πάνω όλα φαίνονται τόσο μικρά. Η Βερλίγκα, τα Γιάννενα με την Παμβώτιδα, η Εγνατία με τη γέφυρα του Άραχθου.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Το Σαββατοκύριακο 28-29/5 έχουμε προγραμματίσει πορεία στο Ζαγόρι κατά μήκος της διαδρομής Βραδέτο – Μέγας λάκκος – Φαράγγι Βίκου – Κουκούλι. Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας -Μπότσαρη 2, 2ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. στην ιστοσελίδα μας trikalasport.gr, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.