Ο Φρεντερίκ Ντεσνάρ εργαζόταν στο Παρίσι στην γαλλική εταιρία πολυτελών αρωμάτων «interparfums». Ήταν ένας ευσυνείδητος επαγγελματίας και ποτέ δεν είχε απογοητεύσει τους προϊσταμένους του.
Ο Φρεντερίλ λάτρευε τη δουλειά του, μέχρι που μια μέρα και χωρίς κανένα λόγο ο πρόεδρος της εταιρίας του άλλαξε ρόλο. Ο Φρεντερίκ παρέμεινε στο πόστο του αλλά πλέον τα καθήκοντα του ήταν απλά να κάνει κάποια θελήματα στον πρόεδρο.
Ο Φρεντερίκ επί 4 χρόνια εργαζόταν την ημέρα 20 με 40 λεπτά (όσο να διεκπεραιώσει τα θελήματα) και μετά δεν έκανε το παραμικρό μέχρι να τελειώσει το ωράριο του. Και την επόμενη μέρα άιντε πάλι τα ίδια. Η ζωή του έγινε βαρετή, όπως και η δουλειά του.
Κάποια στιγμή ένιωσε ότι είναι αόρατος. Κανείς δεν ενδιαφερόταν για την παραγωγή του, κανείς δεν ενδιαφερόταν για την ώρα που πήγαινε και την ώρα που έφευγε από τη δουλειά. «Δεν είχα πια ενέργεια για τίποτα. Ένιωθα ένοχος και ντρεπόμουν να κερδίσω έναν μισθό για… το τίποτα. Είχα την εντύπωση ότι ήμουν αόρατος στην εταιρεία» λέει ο Ντεσνάρ.
Η κατάθλιψη και το κώμα
Μέρα με τη μέρα ένιωθε άχρηστος, δίχως αντικείμενο και σαν ευσυνείδητος που ήταν, αυτό άρχισε να τον επηρεάζει και ψυχολογικά. Την πίκρα του την κρατούσε μέσα του ενώ έξω έδειχνε χαρούμενος και φυσιολογικός. Η βαριά κατάθλιψη όμως όχι μόνο του είχε χτυπήσει την πόρτα αλλά είχε στρογγυλοκαθίσει μέσα του.
«Αυτή ήταν η κάθοδος του πελάτη μου στην κόλαση» λέει στην Le Monde ο δικηγόρος του. Και ο Ντεσνάρ μια μέρα εκεί που οδηγούσε έπαθε επιληπτική κρίση, τράκαρε και έπεσε σε κώμα.
Καταγγελία στα δικαστήρια
Ο ίδιος έκανε καταγγελία σε δικαστήριο εργασιακών σχέσεων ότι το μη αντικείμενο που τον ώθησαν να έχει στη δουλειά – εκεί που ήταν συνεπής και πολυάσχολος- του προκάλεσε κατάθλιψη και σωματικά επιληπτικές κρίσεις. Ζήτησε μάλιστα αποζημίωση 360.000 από την εταιρία.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης της υπόθεσης οι δικηγόροι της εταιρίας υποστήριξαν πως ο Ντεσνάρ δεν είχε ενημερώσει ποτέ για την κατάθλιψη που απέκτησε, και δεν είπε ποτέ τίποτα ότι βαριέται κατά τη διάρκεια της τετραετίας.
Τελικά το δικαστήριο αποφάσισε ότι η αλλαγή του status της εργασίας του (αν και τυπικά αυτό δεν άλλαξε) αποτελούσε «μορφή παρενόχλησης» η οποία είχε σαν συνέπεια την κατάθλιψη.
Μετά την απόφαση η interparfums προσέφυγε στο εφετείο. Όμως και το εφετείο του Παρισιού επικύρωσε την πρωτοβάθμια απόφαση και επιδίκασε στον Ντεσνάρ ως αποζημίωση 40.000 ευρώ.