Σεβαστοί Πατέρες,
Εξοχώτατοι και Εντιμώτατοι Άρχοντες,
Περιούσιε του Θεού λαέ,
Φίλοι, ευεργέτες και υποστηρικτές της Ι. Μητροπόλεως Σουηδίας,
Αιώνες πέρασαν, Αδελφοί μου, από τότε που ο Κύριος της δόξης εισήλθε στα Ιεροσόλυμα θριαμβευτικά, “ἐπί πώλου ὂνου καθήμενος”, όπου Τον υποδέχτηκε ο λαός με το “Ωσαννά”, για να ακολουθήσει, λίγες ημέρες μετά, μια άλλη ιαχή, το “Σταυρωθήτω”!
Οι απλοί άνθρωποι της εποχής εκείνης Τον υποδέχτηκαν με θριαμβευτικό τρόπο, ο δόλος όμως, το μίσος κι οι μεθοδεύσεις των Ιουδαίων και των Ρωμαίων τον μετάλλαξαν σε όχλο και άκριτη μάζα. Επευφήμησε την Κυριακή των Βαΐων ο λαός Εκείνον, που λίγες ημέρες μετά εγκαταλείφθηκε ακόμα κι από τους μαθητές Του κι έμεινε μόνος και σιωπηλός απέναντι στον Πιλάτο. Τις κρίσιμες ώρες της καταδικαστικής απόφασης για τη σταυρική Του θυσία έμεινε αβοήθητος κι ανυπεράσπιστος.
Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, σε πολλές εκφάνσεις της εκκλησιαστικής και κοινωνικής μας ζωής. Από το «Ωσαννά» στο “Σταυρωθήτω” απέχουμε λίγες μόλις μέρες ή και ώρες κάποιες φορές, όταν επιτρέπουμε στον πειρασμό να διαστρεβλώσει τη σκέψη μας και την αλήθεια των όσων συμβαίνουν γύρω μας. Σήμερα, εχθροί του Χριστού δεν είναι μόνον οι Ιουδαίοι κι οι Ρωμαίοι της εποχής εκείνης, αλλά και πολλοί σύγχρονοί μας, που Τον πολεμούν, Τον προδίδουν, Τον χρησιμοποιούν για το δικό τους συμφέρον. Αυτοί που συνειδητά ή ασυνείδητα έχουν απομακρυνθεί από την αληθινή χριστιανική βιωτή και δε συγχωρούν “πάντα τῆ Ἀναστάσει”.
Eύστοχα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, αναφερόμενος στο μαρτύριο του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄, με την ευκαιρία των 200 ετών από αυτό, σε πρόσφατη ομιλία του ανέφερε τα εξής: “Συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 και είναι ένα έτος που δίνει την ευκαιρία σε όλους εμάς τους Έλληνες τους Ορθόδοξους, τους Ρωμιούς, σε όλο το Γένος, να κάνουμε με την αναδρομή μας την ιστορική, να κάνουμε την αυτοκριτική μας και κυρίως να θέσουμε τις σωστές βάσεις για την από δω και πέρα πορεία μας. Και μάλιστα εμείς οι χριστιανοί και οι υποτιθέμενοι ευσεβείς χριστιανοί, που κατά κανόνα θεωρούμε ότι είμαστε και πιο καλοί πατριώτες και πιο γνήσιοι πατριώτες, είναι μία ευκαιρία να σταθούμε ενώπιον του σκηνώματος του αγίου Γρηγορίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Ε΄ και ενώπιον της αγίας μορφής του και να αναρωτηθούμε με τιμιότητα και με ειλικρίνεια: Αν ζούσαμε στην εποχή του αγίου Γρηγορίου, θα ήμασταν από αυτούς που θα είχαν κατανοήσει τη στάση, την πολιτική και την ποιμαντική του αγίου Γρηγορίου; Ή μήπως θα ήμασταν από αυτούς τους υποτιθέμενους γνήσιους και αυθεντικούς χριστιανούς, που θα τον βομβαρδίζαμε, ότι είναι προδότης της πίστεως και της πατρίδας, ότι είναι μειοδότης, θα γεμίζαμε με ψευδώνυμα και ανώνυμα σχόλια το διαδίκτυο, το facebook, με κριτική, με αναθέματα, με αφορισμούς, με παράπονα, με διαμαρτυρίες, ότι o άγιος Γρηγόριος είναι “πουλημένος”, ότι ο άγιος Γρηγόριος είναι “μέρος του συστήματος”;”
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ε´ εμπνεόταν από τη σταυρική θυσία του Χριστού, όπως χιλιάδες άγιοι και ομολογητές της πίστης μας. Οι μάρτυρες της Εκκλησίας πέθαναν για το Χριστό, γιατί πίστευαν στην Ανάσταση. Τα Πάθη κι η Ανάσταση του Χριστού λειτούργησαν ως υπόδειγμα γι’ αυτούς. Δέχτηκαν τα βασανιστήρια, όπως τα δέχτηκε κι “ὁ αἲρων τήν ἀμαρτίαν τοῦ κόσμου”. Τέτοια οφείλουμε να είναι και η δική μας ζωή, Αδελφοί μου, μαρτυρική, κυρίως συνειδησιακά, να μοιάζει μ᾽ αυτή του Χριστού, να Τον ακολουθούμε στο Σταυρό και την Ανάσταση και όχι να γινόμαστε οι σταυρωτές και αρνητές Του.
Μήπως το ίδιο δεν έπραξαν, παρασυρόμενοι από τους λογισμούς τους, κι οι Απόστολοι Λουκάς και Κλεόπας στην πορεία προς Εμμαούς; Ο Αναστημένος Χριστός τους μιλούσε κι εκείνοι δεν είχαν αντιληφθεί ότι ήταν ο ίδιος ο Διδάσκαλος και Σωτήρας. “ἡμεῖς δὲ ἠλπίζομεν ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ μέλλων λυτροῦσθαι τὸν Ἰσραήλ· ἀλλά γε σὺν πᾶσι τούτοις τρίτην ταύτην ἡμέραν ἄγει σήμερον ἀφ’ οὗ ταῦτα ἐγένετο.” (Λουκ. 24,21) “Ελπίζαμε”, είπαν, όταν συνομίλησαν με το Χριστό στους Εμμαούς, όχι “ελπίζουμε”, παρελθοντικός χρόνος κι όχι ενεστωτικός. Τόσο γρήγορα κι αυτοί άλλαξαν το νου τους κι όταν κατάλαβαν πλέον τι είχε συμβεί και μετανόησαν, Εκείνος “ἂφαντος ἐγένετο ἀπ’ αὐτῶν”. (Λουκ. 24,31)
Ζούμε, Αδελφοί μου, δυστυχώς, σε τέτοιες εποχές, της ανέξοδης κριτικής, της διαστρέβλωσης της αντίθετης γνώμης και της αλήθειας, του «θανάτου» όποιου είναι απέναντί μας, όποιου δεν είναι με το μέρος μας, όποιου θεωρούμε διαφορετικό από μάς και δεν εγκλωβίζεται στα δικά μας στενότατα πλαίσια αντίληψης και όχι συναντίληψης. Κατακρίνουμε πρόσωπα, συνειδήσεις, σταυρώνουμε τους αδελφούς μας, αντί να γινόμαστε συγκυρηναίοι στο σταυρό τους.
Στις μέρες μας, όπου η πανδημία του κορωνοϊού ήρθε στον ταλαιπωρημένο μας πλανήτη, αντί να ευχηθούμε για τη γρήγορη αντιμετώπιση του, αντί να δούμε κατάματα το θάνατο που έσπειρε, αντιθέτως, μέσω της παραπληροφόρησης κάποιων μέσων κοινωνικής, κατά τ’ άλλα, δικτύωσης, κρίνουμε δικαίους και αδίκους, αναζητώντας εχθρούς.
Το μήνυμα της θυσίας του Χριστού και η νίκη Του έναντι του θανάτου, οφείλει να είναι και νίκη έναντι του εγώ μας, της αδικίας, του ψέματος γύρω μας ή εντός μας, η απαρχή μιας νέας βιωτής, της αληθινής βιωτής που ενσαρκώνει ο Χριστός, η σταύρωση του εγώ μας, η αληθινή ανάστασή μας, η συνανάσταση με τους αδελφούς μας. Μόνον έτσι, «εὐλογοῦμεν, Χριστὸν ἀναστάντα εἰς τοὺς αἰῶνας».
Με πολλές εγκάρδιες πατρικές ευχές για καλό Πάσχα,
+ Ο Μητροπολίτης Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυΐας Κλεόπας