To κλειδί της αθανασίας κρατούν αρκετά είδη του ζωικού βασιλείου. Οπως ορισμένες μέδουσες ή η ύδρα, συγγενής της θαλάσσιας ανεμώνης, που μπορεί να αναγεννηθεί ακόμη και αν κάποιος την κατατεμαχίσει.
Κάθε κομμάτι της θα αναπτυχθεί σε μια ολοκαίνουργια ύδρα. Γιατί, όμως, ο θάνατος να είναι αναπόφευκτος για τα περισσότερα ζωικά είδη, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου;
Η γήρανση, η φθορά του οργανισμού, είναι μια «δυναμική ανταλλαγή» ανάμεσα στην αναπαραγωγή και στην κυτταρική συντήρηση.
Αρχικά, οι οργανισμοί χρησιμοποιούν τους πόρους τους για την ανάπτυξη και τη διατήρηση σε καλή υγεία, τη δημιουργία ενός δυνατού και υγιούς οργανισμού. Μετά τη σεξουαλική ωρίμανση, το βάρος δίνεται στην αναπαραγωγή. Και επειδή οι πόροι είναι πεπερασμένοι, αυτό συμβαίνει εις βάρος της καλής υγείας.
Σήμερα, οι επιστήμονες έχουν ερμηνεύσει το αναπόφευκτο του θανάτου. Όταν οι οργανισμοί φθάνουν στη σεξουαλική ωριμότητα, η φυσική επιλογή αποδυναμώνεται και ξεκινάει η διαδικασία της γήρανσης, που καταλήγει στον θάνατο.
Αυτό συμβαίνει, όμως, όχι για να δώσουμε χώρο στην επόμενη γενιά, εξηγεί ο Αλεξέι Μακλάκοφ, καθηγητής Εξελικτικής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιστ Ανγκλια. Απλώς, τα γονίδιά μας γεμίζουν μεταλλάξεις, είτε τυχαία είτε λόγω εξωτερικών παραγόντων.
«Πριν από τη σεξουαλική ωριμότητα, κάθε μετάλλαξη που περιορίζει την αναπαραγωγική ικανότητα ή μας σκοτώνει πριν να αναπαραχθεί, συνιστά εξελικτικό μειονέκτημα και απορρίπτεται από τη φυσική επιλογή», προσθέτει η Γκαμπριέλα Κουντουρίδη, εξελικτική βιολόγος του Τμήματος Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
«Η αναπαραγωγή, η ικανότητα του οργανισμού να κληροδοτεί τα γονίδιά του στην επόμενη γενιά, είναι αυτή που μας κρατάει υγιείς και ακμαίους. Mετά την παραγωγική ηλικία, από την άποψη της φυσικής επιλογής, οποιαδήποτε προσπάθεια παραμονής σε καλή υγεία δεν έχει νόημα. Γι’ αυτό τα γονίδια που θα ευνοούσαν κάτι τέτοιο δεν επιλέγονται ώστε να γίνουν πιο διαδεδομένα. Θα θέλαμε να παραμείνουμε ζωντανοί, αλλά η φυσική επιλογή δεν συμβάλλει προς αυτό, αφού δεν έχουμε τίποτε άλλο να δώσουμε στις επόμενες γενιές».
kathimerini.gr