Του Γιώργου Καρυδάκη – Φωτογράφου του ‘Click my World” και απόφοιτου του τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου
Πολλές φορές αναζητούμε την περιπέτεια και την εξερεύνηση σε τόπους μακρινούς, μυστήριους, με ονόματα παράξενα ή και σε προορισμούς χιλιοπροβεβλημένους, Παρίσι, Ρώμη, Νησιά Φίτζι κ.λ.π. Άραγε όμως, πόσοι από εμάς γνωρίζουν τις ομορφιές που κρύβονται δίπλα μας, στην κυριολεξία! Οι καταρράκτες της Ραπεντώσας στις πλαγιές της Πεντέλης, αποτελούν σίγουρα ένα σημείο το οποίο και μεις τυχαία ακούσαμε και μπήκαμε στην διαδικασία να το εξερευνήσουμε. Δεν μπορεί; Υπάρχει τέτοιο μέρος σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της Αθήνας; Και όμως ναι. Αρκετά όμως μακρυγορήσαμε, τι λέτε, έτοιμοι για περιπέτεια;
Αρχικά ας δούμε λίγες πληροφορίες για την τοποθεσία, την πρόσβαση κ.λ.π. Διοικητικά ανήκει στον Δήμο Διονύσου και βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή της Ραπεντώσας, στις ανατολικές παρυφές του Πεντελικού Όρους, κόντα στο λατομείο μαρμάρων Διονύσου, καθώς και το ομώνυμο φράγμα της Ραπεντώσας. Στο Google Maps μπορεί κάποιος να τον αναζητήσει ως “Καταρράκτης Ραπεντώσας” και εδώ χρειάζεται λίγη περισσοτέρη προσοχή, καθώς συχνά συγχέεται με τον “Καταρράκτη Βαλανάρη” (ευκαιρία για εξερεύνηση και εκεί), ο οποίος όμως βρίσκεται λίγο νοτιότερα και συγκεκριμένα, στην περιοχή του Ντραφίου.
Η πρόσβαση θα έλεγε κανείς δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη, πράγμα το οποίο καθιστά τον καταρράκτη της Ραπεντώσας ένα ευχάριστο και εναλλακτικό διάλλειμα για όλη την οικογένεια. Κανείς μπορεί να προσεγγίσει με αυτοκίνητο από τον Διόνυσο, εμείς όμως επιζητούσαμε λίγη περιπέτεια, έτσι ξεκινήσαμε από την βάση μας στην Αγία Παρασκευή και μετά από περίπου μισή ώρα οδήγησης προς Νέα Μάκρη, στρίψαμε αριστέρα από την Λεωφόρο Μαραθώνος και ανηφορίσαμε την Λεωφόρο Διονύσου, όπου και μετά από περίπου δέκα λεπτά φτάσαμε στο γνωστό πάρκο “Farmamoo”, εκεί αφήσαμε και το αυτοκίνητό μας. Από εκεί, εφόσον τσεκάραμε τον εξοπλισμό μας, ετοιμαστήκαμε και πήραμε τον χωματόδρομο που ξεκινούσε εκεί μπροστά μας. Στροφή αριστερά στα διακόσια μέτρα περίπου, ώστε να αποφύγουμε να περάσουμε μέσα από το μικρό ρεύμα, και μετά από τον μικρό κύκλο που κάναμε βρεθήκαμε ξανά στον δρόμο προς του καταρράκτες. Στο σημείο αυτό, αξίζει να υπογραμμιστεί πως η διαδρομή μέχρι τον καταρράκτη, είναι δασικός χωματόδρομος, στον οποίο με άνεση και ευκολία κινούνται και τα κατάλληλα οχήματα, ενώ παρ’ όλο που η διαδρομή δεν είναι σηματοδοτημένη δεν είναι καθόλου δύσκολη.
Ας επιστρέψουμε όμως στην διαδρομή μας προς του καταρράκτες! Η διαδρομή είναι υπέροχη, περπατώντας συνεχώς σε κεντρικό δασικό δρόμο, χανόμαστε στην υπέροχη θέα των ανατολικών παρυφών της Πεντέλης, ενώ στο βάθος διακρίνεται και η νότια Εύβοια. Είναι προφανές, πως κατά το παρελθόν η διαδρομή μας θα ήταν μέσα σε πυκνό πευκοδάσος, το οποίο δυστυχώς κατά τις μεγάλες φωτιές του 2009 καταστράφηκε, η φύση όμως πάντα βρίσκει τον τρόπο, έτσι τα σημάδια ανάκαμψης είναι εμφανή! Έπειτα λοιπόν, από πεζοπορία περίπου μίας ώρας, στα δεξιά μας αρχίζουμε και διακρίνουμε τα πρώτα σημάδια που μας δείχνουν ότι πλησιάζουμε στον προορισμό μας. Στα δεξιά μας ξεπροβάλλει μία μικρή κατάφυτη ρεματιά, γεμάτη όμορφα πλατάνια και ήχους από το τρεχούμενο νερό!
Αυτό ήταν, φτάσαμε! Σχεδόν δηλαδή, γιατί μπορείς εύκολα να μπερδευτείς, όπως εμείς. Μια μικρή λιμνούλα και ένας μικρός καταρράκτης που σχηματίζεται, μας έδωσε την εντύπωση ότι φτάσαμε στον προορισμό μας, με μια μικρή απογοήτευση να είναι διάχυτη. Σύντομα όμως εντοπίσαμε τα ίχνη ενός μικρού, κρυμμένου μονοπατιού στα αριστερά μας και σκεφτήκαμε να το ακολουθήσουμε. Πεζοπορία λοιπόν για άλλα πέντε λεπτά περίπου μέχρι την πλήρη δικαίωση!
Το θέαμα είναι μοναδικό και όσο και να προσπαθήσουμε να το αποδόσουμε με λέξεις, μόνο όταν κάποιος βρεθεί εκεί μπροστά μπορεί να το συνηδειτοποιήσει. Περιτρυγιρισμένος από ένα φυσικό τοίχο από κάθετους βράχους ύψους περίπου δέκα μέτρων, που δημιουργούν ενά κρυφό ξέφωτο, πέφτει το νερό, άλλοτε ήρεμα, άλλοτε πιο δυναμικά (αναλόγως την εποχή που θα βρεθεί κανείς εκεί), δημιουργώντας ένα θέαμα που κυριολεκτικά σου κόβει την ανάσα. Ήχοι, χρώματα από τα παιχνδίσματα του φωτός με το νερό, ηρεμία απόλυτη. Αυτά συναντάς σαν βρεθείς εκεί. Αυτομάτως μεταφέρεσαι αλλού, σε μέρη γαλήνια, μακριά από τις σκοτούρες και το άγχος της καθημερινότητας. Ο νους ηρεμεί, οι ήχοι της φύσης αντικαθιστούν την φασαρίας της πόλης. Στέκεσαι μαγεμένος και συλλογίζεσαι, πώς είναι δυνατόν ένα τέτοιο μέρος, να προσφέρει τόση ηρεμία και ξεκούραση. Σίγουρα άξιζε ο κόπος, ο ιδρώτας, η κούραση της διαδρομής.
Τελικά το συμπέρασμα που αποκομίσαμε από την επίσκεψή μας στον καταρράκτη της Ραπεντώσας είναι, ότι πολλές φορές αρκεί να ανοίξουμε την πόρτα του σπιτιού μας για να ζήσουμε εμπειρίες, να βρεθούμε σε μέρη που σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να ξοδέψουμε πολύ περισσότερο χρόνο, χρήμα, ενέργεια. Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια που λέει ο σοφός λαός, ας μην καθόμαστε άλλο! Ας ανακαλύψουμε τις ομορφιές τριγύρω μας!
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
