Φωτ. Larissanet.gr
Αν κάτι σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς για την Αγία Παρασκευή των Τεμπών αυτό είναι η πολυκοσμία. Κίνηση πάνω στην παλιά Εθνική Οδό, δυσκολία στο παρκάρισμα και αρκετό περπάτημα. Στην είσοδο των σκαλιών η πρώτη μυρωδιά της ψητής ρόκας. Τυλιγμένη σε ένα φύλο και αρκετό αλάτι. Η πρώτη δαγκωνιά έρχεται τη στιγμή που χαζεύεις την πραμάτεια των μικροπωλητών στις παράγκες.
Ένας μικρός φόβος από το κούνημα λόγω πολυκοσμίας πάνω στην γέφυρα και αναμονή για την είσοδο στην σπηλιά. Η ουρά είναι μεγάλη καθώς εκεί χωρά μετά βίας ένας μόλις άνθρωπος.
Όλα όμως τώρα είναι τόσο διαφορετικά.
Ο κόσμος λόγω κορωνοϊού και απαγόρευσης μετακινήσεων είναι ελάχιστος. Οι παράγκες δεν υπάρχουν πια και μόνο τα μπετά στη βάση έμειναν για να θυμίζουν την ύπαρξη τους. Ακόμα και η μυρωδιά από τις ρόκες έχει ξεχαστεί.
Το πέρασμα της γέφυρας γίνεται παιχνιδάκι αφού λίγοι είναι οι πολίτες που το κάνουν. Οι περισσότεροι οδηγοί πλέον επιλέγουν τον νέο δρόμο από τις σήραγγες κι έτσι δεν έχουν τη δυνατότητα να σταματήσουν, όπως το έκαναν παλιότερα.
Κεράκι ανάβεις με μεγάλη ευκολία και σχεδόν κατάνυξη. Ενώ αν θέλεις να μπεις στη σπηλιά το κάνεις με άνεση και σχεδόν δίχως αναμονή.
Η Αγία Παρασκευή των Τεμπών αυτό το διάστημα είναι όπως δεν την είχαμε ξαναδεί. Ίσως και καλύτερα θα πούνε κάποιοι…