Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου, τουλάχιστον το πρώτο μέρος του το οποίο αφορά στην ίδρυση και λειτουργία υδατοδρομίων, πέραν του κοινωνικού του χαρακτήρα, διότι έρχεται να δώσει λύσεις σε προβλήματα απομακρυσμένων περιοχών και των κατοίκων τους, αποτελεί πραγματικά ένα σημαντικό αναπτυξιακό εργαλείο.
Οι υποδομές και τα δίκτυα αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο της οποιασδήποτε ανάπτυξης.
Είτε πρόκειται για πρωτογενή τομέα, είτε για βιομηχανική παραγωγή, είτε για τουρισμό, χωρίς δίκτυα και υποδομές, οι δυνατότητες περιορίζονται δραματικά.
Δυστυχώς για τη χώρα μας, όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη δημιουργούσαν τις υποδομές της ανάπτυξής τους, δηλαδή σιδηροδρομικά δίκτυα, οδικούς άξονες, λιμάνια κλπ., εμείς ποντάραμε τα πάντα στην οικοδομή και μάλιστα με τη φοβερή εκείνη επινόηση της «αντιπαροχής» και τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα.
Οι κυβερνήσεις των τελευταίων πέντε δεκαετιών, οδήγησαν τη χώρα στον 21ο αιώνα με όχημα τον «αραμπά» και τις υποδομές που αυτός απαιτεί!
Πριν από 15 περίπου χρόνια, δημιουργήθηκε το νομοθετικό πλαίσιο που αφορούσε στην λειτουργία υδατοδρομίων στη χώρα. Μπορεί να ήταν γραφειοκρατικό και δυσλειτουργικό, αλλά δημιουργήθηκε. Λίγα χρόνια αργότερα υπήρξε μια έντονη κινητικότητα γύρω από το θέμα και ένα σοβαρό επενδυτικό ενδιαφέρον από το εξωτερικό. Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό, μετά από κάποια χρόνια προσπάθειας ο επενδυτής εγκατέλειψε έχοντας χάσει πολύ χρόνο και χρήμα, με σοβαρές καταγγελίες για διαφθορά και μάλιστα σε αρκετά υψηλό πολιτικό επίπεδο!
Για την ιστορία, κυβέρνηση τότε ήταν η ΝΔ, η παράταξη που προσπαθεί να μας πείσει ότι μπορεί να προσελκύσει επενδυτές, αλλά όταν αυτοί έρχονται από μόνοι τους, τους διώχνει!
Το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα, άρει από την απομόνωση χιλιάδες κατοίκους μικρών και απομονωμένων νησιών, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί μια καινοτόμα επενδυτική ευκαιρία. Οι δύο προηγούμενες νομοθετικές παρεμβάσεις προφανώς κρίθηκαν αναποτελεσματικές από την πραγματικότητα, αφού μετά από τόσα χρόνια τελικά δεν λειτούργησαν υδατοδρόμια.
Με το προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο παρατηρήθηκαν σημαντικά προβλήματα και καθυστερήσεις ως προς την τελική αδειοδότηση των υδατοδρομίων. Η πρόβλεψη για ενιαία άδεια ίδρυσης και λειτουργίας, στις περισσότερες περιπτώσεις υπήρξε ανασταλτικός παράγοντας.
Πλέον, διαμορφώνεται ένα σύγχρονο και αναπτυξιακό μοντέλο στο οποίο δίνεται η δυνατότητα διαχωρισμού της διαδικασίας αδειοδότησης σε δύο στάδια, ώστε ο κάτοχος της άδειας ίδρυσης υδατοδρομίου, εφόσον το επιθυμεί, να διαφοροποιείται από τον κάτοχο άδειας λειτουργίας και εκμετάλλευσης. Η συγκεκριμένη πρόβλεψη, σε συνδυασμό με την απλουστευμένη διαδικασία, θα επιταχύνει σε μεγάλο βαθμό την ανάπτυξη δικτύου υδατοδρομίων.
Το γεγονός ότι η άδεια ίδρυσης μπορεί να αποκτηθεί αποκλειστικά και μόνο από δημοσίου συμφέροντος φορείς και οργανισμούς, δηλαδή, Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α’ ή Β’ βαθμού, καθώς και Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, των οποίων όμως την πλειονότητα των μετοχών έχει το Δημόσιο, ουσιαστικά διασφαλίζει το δημόσιο χαρακτήρα των υποδομών, άρα και το δημόσιο συμφέρον.
Από την άλλη, η δυνατότητα απόκτησης άδειας λειτουργίας από οποιονδήποτε, δημόσιο, ιδιωτικό ή σύμπραξη των δύο φορέων, που πληροί τις προϋποθέσεις που τίθενται, δημιουργεί τις συνθήκες για προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων και τη δημιουργία παραγωγικών επενδύσεων που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα δώσουν υπεραξία στο τουριστικό προϊόν πολλών περιοχών.
Επιπλέον το νομοσχέδιο συμβάλει σημαντικά στη μείωση της γραφειοκρατίας, τη μεγάλη «πληγή» για την ανάπτυξη της χώρας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί απλοποίηση της διαδικασίας για την περιβαλλοντική αδειοδότηση των υδατοδρομίων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το παρωχημένο μοντέλο ανάπτυξης, των προηγούμενων δεκαετιών, που στηρίχθηκε στο δίπολο Αθήνα – Θεσσαλονίκη, με αποτέλεσμα το 80% της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας να συγκεντρώνεται στα δυο αυτά αστικά κέντρα, ήταν προφανώς λάθος. Το συγκεκριμένο νομοθέτημα, θα συμβάλει στην οικοδόμηση ενός νέου, αποκεντρωμένου, πιο δίκαιου και πιο αποδοτικού μοντέλου, που είναι το ζητούμενο.
Τα υδροπλάνα, χαρακτηρίζονται ως τα πλέον κατάλληλα μέσα μεταφοράς συνδυάζοντας την άμεση και ταχεία εξυπηρέτηση των αεροπλάνων με την ευελιξία των πλωτών μέσων. Λαμβάνοντας υπόψη το νησιωτικό χαρακτήρα της Ελλάδας και τις συγκοινωνιακές ανάγκες της, τα υδροπλάνα μπορούν να αποτελέσουν την εναλλακτική επιλογή για τις μεταφορές ανθρώπων και αγαθών.
Πέρα όμως από το σκοπό της διευκόλυνσης και διεύρυνσης της επισκεψιμότητας περιοχών τουριστικού ενδιαφέροντος, θα υπηρετήσουν και κοινωνικές ανάγκες όπως, αεροδιακομιδή ασθενών, έρευνα και διάσωση, μεταφοράς φορτίου όπως φάρμακα ή τρόφιμα κ.α.
Τέλος, οι εγκαταστάσεις των υδατοδρομίων, είναι επενδύσεις μικρής κλίμακας και απαιτούν περιορισμένες υποδομές, καθιστώντας την ανάπτυξη τους ευέλικτη και συμφέρουσα λύση από άποψη τεχνικών έργων και επενδεδυμένων κεφαλαίων.
Η ίδρυση των υδατοδρομίων, αποτελεί επομένως αναπτυξιακή προοπτική που μπορεί να επιφέρει διευρυμένα οφέλη στις τοπικές, και όχι μόνο, κοινωνίες.
Αυτό το πολύ χρήσιμο νομοθέτημα, εκτός από τα νησιά μας θα πρέπει να μπορεί να αξιοποιηθεί και από περιοχές της ηπειρωτικής χώρας μέσω των λιμνών.
Μια από αυτές τις περιοχές είναι και η Καρδίτσα, όπου το ενδιαφέρον για ίδρυση και λειτουργία υδατοδρομίου, στη λίμνη Πλαστήρα, χρονολογείται από την ψήφιση του ν.3333 το 2005.
Βεβαίως τόσο για τη Λίμνη Πλαστήρα όσο και για άλλες, υπάρχουν θεσμικά κολλήματα που άπτονται του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, των χρήσεων γης και άλλα, τα οποία είναι σε γνώση του Υπουργείου και θα πρέπει να διευθετηθούν άμεσα.
Θα αποτελεί έλλειμα του νόμου αλλά και τροχοπέδη για την ανάπτυξη, όχι μόνο της Καρδίτσας αλλά συνολικά της Δυτικής Θεσσαλίας, η αδυναμία αξιοποίησης αυτού του εργαλείου.
Ελπίζω και εύχομαι, η σχετική τροπολογία που έχει κατατεθεί να γίνει δεκτή από τους συναρμόδιους Υπουργούς.
Σε κάθε περίπτωση το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου πέρα από τη χρησιμότητά του, δείχνει και τον τρόπο που αυτή η Κυβέρνηση αντιλαμβάνεται την ανάπτυξη και την πρόοδο της χώρας.
Σας ευχαριστώ πολύ.