Ένας χρόνος κοντεύει να περάσει από τη στιγμή που ο Θωμάς Γεωργιάδης, επέλεξε να βάλει ένα τέλος με κινηματογραφικό τρόπο ως ιδιοκτήτης στο κτίριο που στέγαζε επί σειρά δεκαετιών έναν οίκο ανοχής στην οδό Βύρωνος.
Εκεί που πλέον σχεδιάζεται να γίνει πολυκατοικία. Με αφορμή αυτήν την μικρή «επέτειο» ο φακός του Larissanet.gr βρέθηκε στα σημεία όπου παλιότερα στο κέντρο της πόλης λειτουργούσαν οίκοι ανοχής, πριν αυτοί πλέον απαγορευτούν.
Οδός Βύρωνος, Ηφαίστου, πεζόδρομος Απόλλωνος φιλοξενούσαν παλιότερα μερικά από τα σπίτια τα οποία επισκεπτόταν Λαρισαίοι που πλήρωναν για να ικανοποιηθούν ερωτικά.
Πλέον κάποια έχουν γκρεμιστεί ενώ άλλα στέκουν εκεί μ’ αυτούς τους πολύχρωμους τοίχους και την λάμπα πάνω από την εξώπορτα να θυμίζουν μια άλλη εποχή.
Πλέον οι οίκοι ανοχής που λειτουργούν νόμιμα στην Λάρισα βρίσκονται περιφερειακά της πόλης.
Η Ελλάδα σύμφωνα με το Wikipedia είναι μία απ’ τις λίγες χώρες παγκοσμίως όπου οι οίκοι ανοχής είναι νόμιμοι, όμως υπό προϋποθέσεις και φορολογούνται κανονικά όπως κάθε άλλη επιχείρηση. Βάσει του νόμου 2734/1999 οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν άδεια από τις αρμόδιες αρχές προκειμένου να ασκήσουν το επάγγελμα του επ’ αμοιβή εκδιδόμενου προσώπου (άρθ. 1), και βάσει της άδειας υποχρεούνται να υποβάλλονται ανά δεκαπέντε ημέρες σε ιατρικές εξετάσεις για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (άρθ. 2).
Είναι απαραίτητο να κατέχουν άδεια εγκατάστασης – χρήσης οικήματος (αρθ. 3) η οποία είναι προσωπική, έχει ισχύ δύο χρόνια και χορηγείται από την δημοτική αρχή της περιοχής της έδρας του οίκου ανοχής, ύστερα από σύμφωνη γνώμη ειδικής για την περίσταση επιτροπής. Αντίθετα στις χώρες της Ανατολής είναι εκτός νόμου. Στην Αίγυπτο ο νόμος αναφέρει ότι η άμεση η έμμεση ενασχόληση με την πορνεία ή η ενίσχυση της με οικονομικούς ή άλλους τρόπους ή η συμμετοχή σε αυτήν διώκεται βάσει νόμου από τις θρησκευτικές αρχές (ισλαμικές ή χριστιανικές).
