Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Site: http://www.gpapasimos.gr/
Twitter: @PapasimosG
«Οι Κούρδοι δεν βοήθησαν τις Η.Π.Α. στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά την απόβασή τους στη Νορμανδία»!!! Πρόκειται για τη δήλωση του αιώνα από τον ανεκδιήγητο Αμερικανό Πρόεδρο στην απέλπιδα προσπάθειά του να δικαιολογήσει την προδοτική εγκατάλειψη των Κούρδων στα νύχια του Ερντογάν. Πέραν του γεγονότος ότι οι Κούρδοι δεν είχαν κράτος, η Τουρκία ήταν σταθερός σύμμαχος του Χίτλερ καθ’ όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έχοντας ισχυρές οικονομικές σχέσεις με αυτόν (από 27 τόνους αποθεμάτων χρυσού, που είχε προ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έφθασε τους 216 τόνους χρυσού με τη λήξη του πολέμου), διακόπτοντας τις σχέσεις με τη Γερμανία τον Αύγουστο 1944 και στις 23 Φεβρουαρίου 1945, όταν πλέον είχε καταρρεύσει η ναζιστική Γερμανία, της κήρυξε τον πόλεμο !!!
Άναυδη η ανθρωπότητα παρακολουθεί την αδιανόητη συμπεριφορά του Προέδρου των Η.Π.Α. απέναντι στους Κούρδους της Συρίας, τους μοναδικούς ως τώρα γνήσιους συμμάχους τους στο συριακό δράμα. Η αποφασιστικότητα, η μαχητικότητα και η προσωπική θυσία των Κούρδων επέφερε τη συντριβή του φασιστικού ισλαμικού κράτους (ISIS), που αιματοκύλισε τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Το σύμβολο αυτού του αγώνα, το Κομπάνι, είναι αυτό που βομβαρδίζεται από την τουρκική αεροπορία για αντίστοιχους συμβολικούς λόγους, αφού είναι γνωστό ότι η Τουρκία συνέδραμε τότε τους τζιχαντιστές κατά την πολιορκία της πόλης αυτής και είχε σοβαρές απώλειες.
Η απόφαση Τραμπ να δώσει πράσινο φως στον Ερντογάν να εισβάλει στην βόρεια Συρία με το πρόσχημα δήθεν της εκκαθάρισης των Κούρδων της Συρίας, που τους ονομάζει αυθαίρετα τρομοκράτες και τζιχαντιστές (το τελευταίο αποτελεί πρωταπριλιάτικο ανέκδοτο), αποτελεί όνειδος για την Αμερική. Έτσι, αυτή καθίσταται στη σημερινή φάση παντελώς αναξιόπιστη έναντι όλων, αφού προδίδει τους πιστούς μέχρι τώρα συμμάχους της με άθλιο και βρόμικο τρόπο. Και αυτό γιατί οι Κούρδοι, παρασυρόμενοι από τις ψεύτικες υποσχέσεις των Αμερικανών, απέφυγαν στο προηγούμενο διάστημα τη σύναψη συμμαχίας με τον Άσαντ. Περαιτέρω, εγκατέλειψαν σημαντικές οχυρώσεις στην επίμαχη ζώνη, λόγω της συμφωνίας Η.Π.Α. – Τουρκίας, με την οποία υποτίθεται ότι θα υπήρχε πλέγμα προστασίας τους και δεν θα επιτρέπετο η εισβολή της Τουρκίας. Με τον τρόπο αυτό, τους παραδίδουν ανυπεράσπιστους στον τουρκικό στρατό, που ανενόχλητος με ισχυρή αεροπορική υπεροχή θα επιχειρήσει να τους αφανίσει, διαπράττοντας μία ακόμα γενοκτονία από τις πολλές στη σύγχρονη τουρκική Ιστορία.
Παράπλευρο ζήτημα αποτελεί και ο κίνδυνος, μέσω της γενοκτονίας των Κούρδων, της αναβίωσης του ισλαμικού χαλιφάτου, που ως δώρο στον ευεργέτη τους στην Άγκυρα είναι βέβαιον ότι θα συνεχίσει το δολοφονικό έργο κατά των ευρωπαϊκών πόλεων. Προκαλεί πραγματικά οργή και θλίψη η αδιάφορη στάση της παρακμάζουσας Δύσης απέναντι στο σημερινό δράμα του κουρδικού λαού, έναντι του οποίου θα έπρεπε να είναι ευγνωμονούσα, λόγω της καθυπόταξης από αυτόν του φονταμενταλιστικού «τέρατος» που την είχε αιματοκυλήσει (Γαλλία, Βέλγιο, Γερμανία, Ισπανία κ.λπ.). Εξίσου όμως απαράδεκτη είναι η συμπεριφορά της Ρωσίας, που περί άλλων τυρβάζει, επιτρέποντας στον νεόκοπο σύμμαχό της Ερντογάν να εξαφανίσει ανενόχλητος κουρδικές πόλεις και άμαχο πληθυσμό.
Πίσω από αυτές τις αδιανόητες παλινωδίες των Η.Π.Α. στην παγκόσμια σκηνή, με αφορμή και τη στάση τους στο Κουρδικό, κρύβονται οι βαθύτερες αιτίες που αναφέρονται στην καθίζηση του πλανητικού ηγεμονικού τους ρόλου, αυτού που ονομάζεται «φθινόπωρο της αμερικανικής ηγεμονίας», με την παράλληλη ανάδυση διαφόρων πόλων και αυτόνομων παικτών στην παγκόσμια σκηνή. Αυτό εξηγεί και την υποχωρητικότητα και τον ιδιότυπο απομονωτισμό της, με το σύνθημα του Τραμπ «Πρώτα η Αμερική». Παρά το γεγονός όμως, ότι αυτή η πολιτική είναι συνέπεια ευρύτερων θεμάτων, τίποτα δε μπορεί να δικαιολογήσει τον εν ψυχρώ σφαγιασμό των Κούρδων από το νέο-οθωμανικό καθεστώς Ερντογάν, με τις ευλογίες του Τραμπ. Ο τελευταίος, που είναι γνήσιο τέκνο της παραδοσιακής αμερικανικής ακροδεξιάς και φαινόμενο της περιόδου της πλανητικής ηγεμονικής πτώσης των Η.Π.Α., αποτελεί τον τέλειο συνδυασμό του κυνικού αμοραλιστή και του ηλιθίου, που είναι βέβαιο ότι θα συντελέσει στην παραπέρα αποδόμηση οποιασδήποτε εναπομείνασας αξιοπιστίας των Η.Π.Α.