Παγκόσμια Ημέρα κατά του καρκίνου ήταν η 4η Φεβρουαρίου και στη Μαγνησία, η μοναδική ογκολόγος του Ογκολογικού Τμήματος του Νοσοκομείου Βόλου, συνεχίζει να δίνει μία καθημερινή μάχη με τον καρκίνο και τους εκατοντάδες ασθενείς- μαχητές. Η Ελένη Ισιδώρα Περδικούρη δεν μίλησε δημόσια εδώ και ενάμιση χρόνο. Αντιμετώπισε μία δύσκολη κατάσταση, καθώς είχε να διαχειριστεί, απελπιστικά μόνη, εκατοντάδες περιστατικά, αγωνίες, άγχη και πάνω απ’ όλα τις ζωές, που έπρεπε να σώσει. Σήμερα, μιλά στη ΜΑΓΝΗΣΙΑ, αισιόδοξη ότι τα δύσκολα πέρασαν για το Τμήμα, μετά και την έλευση για έναν χρόνο νέας ογκολόγου, έστω με δελτίο παροχής υπηρεσιών. Ωστόσο, η καθημερινότητα δεν είναι και πάλι τόσο εύκολη, όταν μόνο τον Ιανουάριο του 2025, έγιναν 450 θεραπείες, 300 εξωτερικά ιατρεία, ενώ πέρασαν το κατώφλι του Ογκολογικού Τμήματος για πρώτη φορά, 23 νέοι ασθενείς…
Ρεπορτάζ: Δήμητρα Παλαιοδημοπούλου
«Η γιατρός που θα έρθει είναι γνώριμη. Ήταν εδώ για έξι μήνες και είχε βοηθήσει το Τμήμα. Τώρα, πλέον θα έρθει για έναν χρόνο. Είναι μία γιατρός, που έχω ήδη συνεργαστεί, οι σχέσεις μας είναι άριστες και σίγουρα ξεκινάμε από ένα βήμα πιο πάνω. Είμαστε πιο αισιόδοξοι», σχολίασε η κ. Περδικούρη για την έλευση της γιατρού, που δημοσίευσε χθες και η ΜΑΓΝΗΣΙΑ.
Οι αριθμοί που σοκάρουν
Εδώ και ενάμιση χρόνο, όμως η κ. Περδικούρη έχει πάρει στις πλάτες της όλο τον όγκο των καρκινοπαθών του νομού. Καθημερινά στο Τμήμα, ατελείωτες ώρες πάνω από τα περιστατικά, γραφειοκρατία, θεραπείες, άγχος και αγωνίες.
Παρόλα αυτά, η ίδια έδειξε δύναμη και πάλεψε ώστε να κρατηθεί κι εκείνη και οι ασθενείς της όρθιοι. Αυτό έδειξαν όμως και οι αριθμοί καθώς έχοντας κλείσει 1,5 χρόνο ως μόνιμη και μόνη ότι οι αριθμοί μίλησαν και είπαν ότι κατάφερε και εξυπηρέτησε τόσους ασθενείς, όσους εξυπηρετούνταν από τρεις γιατρούς.
Ωστόσο, οι αριθμοί αυτοί σοκάρουν και πίσω από κάθε αριθμό, κρύβεται ένας άνθρωπος, μία ιστορία, ένας πόνος, οικογένειες…
Σύμφωνα με την ίδια, μόνο τον Ιανουάριο του 2025 έγιναν 450 περίπου θεραπείες, 300 εξωτερικά ιατρεία και το Τμήμα δέχτηκε 23 νέους ασθενείς, ενώ για το 2024 η γιατρός υπολόγισε ότι κατά μέσο όρο υποδέχονταν 18 νέους ασθενείς με καρκίνο.
«Παρά τη μοναξιά δεν αρνήθηκα σε κανέναν ασθενή τη θεραπεία, γι’ αυτό και η διοίκηση και το Νοσοκομείο υπογράφει κανονικά τα χαρτιά των θεραπειών. Ήμουν εδώ για όλους», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενη στο προφίλ των καρκινοπαθών, η κ. Περδικούρη επεσήμανε ότι δεν έχουν μεταβληθεί τα στοιχεία των στατιστικών, σίγουρα όμως σε γενικές γραμμές υπάρχουν πια ασθενείς σε μικρότερες ηλικίες.
«Ο καρκίνος είναι μία νόσος της μεγάλης ηλικίας, οπότε όταν τον βλέπουμε σε μικρότερες ηλικίες αρχίζουμε και αγχωνόμαστε περισσότερο για έλεγχο κληρονομικότητας και προδιάθεση. Δυστυχώς βλέπουμε και πιο νέους. Κι εδώ στην περιοχή έχουμε ένα αρκετά επιβαρυντικό περιβάλλον, μαζί με το στρες», τόνισε η ίδια.
Θετικά μηνύματα για τη θεραπεία
Και μπορεί οι αριθμοί να ανησυχούν και να προκαλούν πανικό, όμως η κ. Περδικούρη θέλησε να σταθεί στα θετικά σημεία των καιρών.
«Πλέον, καταλαβαίνουμε ότι η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Είμαστε πια πιο τυπικοί, πιο έξυπνοι. Μπαίνει στον προληπτικό έλεγχο και η αξονική θώρακος για τους καπνιστές. Οπότε εάν κάποιος είναι καπνιστής και ανάλογα με τα χρόνια που κάπνιζε και ποσό, βγαίνουν κάποια συμπεράσματα και μπαίνουν και σε προληπτικό έλεγχο, που είναι κάτι καινούργιο. Μαστογραφίες, κολονοσκοπήσεις. Με τη σωστή πρόληψη, πάμε καλά. Επίσης έχουμε καινούργιες θεραπείες, Ανοσοθεραπεία κατά βάση, διέγερση ανοσοποιητικού με την έννοια της ίασης. Ένα ισχυρό ανοσοποιητικό μπορεί να παλέψει τον εχθρό, όπου κι αν βρίσκεται», επεσήμανε και συμπλήρωσε ότι στο Νοσοκομείο Βόλου προσφέρονται οι νέες θεραπείες και ακολουθείται ό,τι υπάρχει στα διεθνή πρωτόκολλα.
«Ήθελα να μοιραστώ το άγχος μου- Παίρνεις απόφαση για τη ζωή ενός ανθρώπου»
Η ογκολόγος του Νοσοκομείου Βόλου όμως, μίλησε και για την περίοδο της απόλυτης μοναξιάς της. Δεν δίστασε να πει ότι ήταν μία δύσκολη περίοδος, γιατί οι αποφάσεις που λαμβάνει, αφορούν στη ζωή ενός ανθρώπου.
«Ενάμιση χρόνο μόνη. Ήταν δύσκολη περίοδος και είναι και κάθε φορά, όταν έχεις βρίσκεσαι σε ένα σταυροδρόμι αποφάσεων ακόμη και για έναν ασθενή. Σήμερα είναι στο Τμήμα 50 ασθενείς, δύο προβλήματα να έχω, είναι μία δύσκολη στιγμή, που θα ήθελα κάποιον δίπλα μου να μοιραστώ την αγωνία μου, ποιον δρόμο να διαλέξω επιστημονικά, Συνήθως όταν μιλάμε για πολυθεραπευμένους ασθενείς, δεν υπάρχουν πρακτικά δεδομένα, είμαστε λίγο σε αχαρτογράφητα νερά. Σε εκείνη τη φάση θέλεις μία δεύτερη γνώμη, κάποιον να μοιραστείς την αγωνία σου, γιατί εκείνη τη στιγμή παίρνεις μία απόφαση για τη ζωή ενός ανθρώπου και ποτέ δεν θα μπορέσεις να γυρίσεις τον χρόνο πίσω για να πάρεις τον άλλο δρόμο. Έχεις να πάρεις μία απόφαση πραγματικά σε καθεστώς πίεσης. Αυτό, πάντα θα πιέζει και πάντα θα θέλεις την ομαδική δουλειά, πολύ δε περισσότερο στην ογκολογία.
Τα κατάφερα με αρκετό πείσμα, με τη βοήθεια του Θεού, τη βοήθεια των συναδέλφων, του Τμήματος, των συνεργατών μου, της Διοίκησης. Ο Διοικητής πάντα άνοιγε την πόρτα του. Με πολλή αγάπη των συναδέλφων μου, που συνεχίζω να την αναγνωρίζω», μοιράστηκε.
Η ανακαίνιση του Τμήματος ήταν ένα δώρο στην ποιότητα ζωής των ασθενών
Μέσα σε αυτό το διάστημα όμως, της μοναξιάς, υπήρξαν νότες αισιοδοξίας ότι κάτι αλλάζει, ότι κάτι γίνεται καλύτερο. Η εταιρεία «Δ.ΑΕ» έκανε μία γενναιόδωρη δωρεά, άνω των 500.000 ευρώ και άλλαξε όσα γνώριζαν οι ασθενείς στο Τμήμα. Όλα έγιναν καινούργια με τους ασθενείς, πραγματικά να έχουν ένα χώρο, που να μπορούν σε ανθρώπινες συνθήκες να νικήσουν τον καρκίνο.
«Τουλάχιστον μέσα στη μοναξιά, αυτή η ανακαίνιση με τη δωρεά, ήταν πραγματικά ένα δώρο στην ποιότητα ζωής αυτών των ανθρώπων, που έχουν τεράστιες ώρες αναμονής δεδομένου ότι είμαι μόνη. Έχουν έρθει ασθενείς, που είναι πια στην παρακολούθηση, που είχαν πάρει άλλες εποχές χημειοθεραπεία και πραγματικά εκπλήσσονται. Σίγουρα και για το δικό μας εργασιακό περιβάλλον είναι σημαντικό, το να είσαι σε ένα ευχάριστο περιβάλλον, αλλά πάνω απ’ όλα, ο χώρος αναμονής, ειδικά για τους ασθενείς με καρκίνο της Μαγνησίας είναι μία μεγάλη προσφορά και ήρθε σε μία φάση, που λίγο λείανε τις άσχημες συνθήκες, μετά και την καταστροφή με τον Daniel και τα προβλήματα που είχαμε κι εμείς ως Νοσοκομείο», τόνισε η ίδια.
Συμμετοχή του Τμήματος στο Εθνικό Αρχείο Νεοπλασιών- «Ανοίγει» ο δρόμος για το Ακτινοθεραπευτικό
Έχοντας περάσει και εξακολουθώντας να περνά μια δύσκολη καθημερινότητα, η κ. Περδικούρη δεν το βάζει κάτω. Η έλευση της γιατρού, έστω για έναν χρόνο, η προκήρυξη εκ νέου της μόνιμης θέσης ογκολόγου, με την ελπίδα αυτή τη φορά να πληρωθεί, το νέο «πρόσωπο» του Τμήματος με την εκ βάθρων ανακαίνιση, την κάνουν να είναι πιο αισιόδοξη για το μέλλον και την πορεία του Τμήματος.
«Θέλω να είμαι αισιόδοξη και πιστεύω ότι τα πολύ δύσκολα τα περάσαμε. Θα βγει και καινούργια γενιά συναδέλφων, θα προκηρυχθεί εκ νέου η θέση, να προλάβει κάποιος να έχει τελειώσει, κάποιο νέο παιδί, ένας/μια φέρελπις γιατρός να βοηθήσει, να έχει διάθεση. Πιστεύω ότι κάτι θα γίνει.
Το Ακτινοθεραπευτικό είναι ένα μόνιμο αίτημα , που ενδεχομένως τώρα, με σωστά στατιστικά και μέσω του Εθνικού Αρχείου Νεοπλασιών, που προωθεί πλέον και η Ένωση Παθολόγων Ογκολόγων και το Υπουργείο Υγείας, να φανούν πραγματικά οι ανάγκες», τόνισε η ίδια, ανακοινώνοντας ότι το Τμήμα και το Νοσοκομείο Βόλου θα συμμετάσχει στην πιλοτική του εφαρμογή.
Μέσα ουσιαστικά από το ΕΑΝ θα γίνονται καταγραφές των καρκινοπαθών, ώστε να εκμαιεύονται επίσημα στοιχεία, που μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν.
«Αυτό όμως που θα πρέπει να δούμε πως θα καταγραφεί, είναι η ιδιαιτερότητα της Μαγνησίας, γεωμορφολογικά, με τον ορεινό όγκο αλλά και τα νησιά. Κυρίως το πρόβλημα είναι στα νησιά, όπου μέσα στον χειμώνα οι συνθήκες για τους ανθρώπους αυτούς είναι πολύ δύσκολες. Σίγουρα μου μειώνεται ακόμη ένα όπλο. Όταν θέλω να στείλω κάποιον για ακτινοθεραπεία τα σκέφτομαι όλα. Από που θα έρθει, που θα μείνει, ποιον θα έχει μαζί. Είναι πολύ σημαντικό το Ακτινοθεραπευτικό για μας. Πιστεύω ότι με το Εθνικό Αρχείο Νεοπλασιών να δούμε τις ανάγκες και ίσως μπαίνει ένα λιθαράκι αντικειμενικότητας στο ποιος χρειάζεται και τι και να μοιραστούν ως οφείλουν τα πράγματα», κατέληξε η κ. Περδικούρη.