Κάρμινα Μπουράνα!!!… Σ’ αυτή τη κρίσιμη ώρα το ΠΑΣΟΚ (… άντε καλά το ΚΙΝ.ΑΛ.) είναι το μόνο κόμμα ικανό να σταθεί δίπλα στο λαό και να τον οδηγήσει στη μετάβαση στον καινούριο κόσμο, χωρίς αναγκαστικά να τον βυθίσει στην απόγνωση και στο περιθώριο…
Η Κάρμινα Μπουράνα, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ο τίτλος μιας χειρόγραφης συλλογής περισσοτέρων των 1.000 ποιημάτων και τραγουδιών που γράφτηκαν στις αρχές του 13ου αιώνα. Ωστόσο έγινε γνωστή στην καθ’ ημάς Ανατολή ως ύμνος εισόδου του Αντρέα στις μεγαλειώδεις ομιλίες των ΄80s…
Κάτι τέτοιες στιγμές ζήσαμε και το βράδυ της Πέμπτης στην μεγαλειώδη (… μα τους χίλιους πλανήτες, δείτε ΕΔΩ) εκδήλωση του ΚΙΝ.ΑΛ. στα Τρίκαλα. Αφού φοβήθηκα σε μια στιγμή μη βγει ο μακαρίτης ο Αντρέας από καμιά μεριά και μιλήσει για τα τιμημένα γηρατειά της πατρίδας…
Όμως όχι, βγήκε ο Αργυρούσης (… παιδιόθεν σοσιαλιστής, άσχετα αν αγάπησε σφόδρα τους εσχάτους χρόνους τους φιλελεύθερους της Δεξιάς) και αγκάλιασε πατρικά δυο από τους υποψηφίους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (… άντε καλά ΚΙΝ.ΑΛ.), τον Γιώργο Ηλιάδη και τον Κωνσταντίνο Παπαευθυμίου…
Θαρρώ πως τους άκουσα καθαρά να στρέφουν το βλέμμα τους προς τον Αργυρούση και να του λένε… «πατέρα ήρθε η ευλογημένη μέρα, ο λαός πήρε την εξουσία στα χέρια του»…
Για όλα αυτά, οφείλω να το ομολογήσω τώρα που καβάλησα τα 40 (… κι όμως!!!) και πια βιώνω τη δεύτερη νιότη ιδεολογικοπολιτικά ότι πολύ θα ‘θελα να ‘μουν πράσινος, πράσινα να μιλούσα, πράσινα να κοιμόμουνα, πράσινα να ξυπνούσα… Στα πράσινά μου όνειρα, πράσινα να μουρμουρίζω, να πρασίνιζες αγάπη μου και να μη σ’ αναγνωρίζω…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε κι ο Ζαν Πωλ Σάρτρ «η ζωή αρχίζει στην άλλη πλευρά της απελπισίας»…