Αφήνω αυτό εδώ για τα όσα σουρεάλ ζούμε σε αυτή τη πόλη εδώ και μέρες και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…
Η “θεωρία της στρουθοκαμήλου” είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται μεταφορικά για να περιγράψει μια στάση ατόμων ή οργανισμών που αποφεύγουν την αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων, προτιμώντας να τις αγνοήσουν με την ελπίδα ότι θα εξαφανιστούν από μόνες τους…
Η έκφραση αυτή βασίζεται στον μύθο ότι η στρουθοκάμηλος, όταν αισθάνεται κίνδυνο, κρύβει το κεφάλι της στην άμμο, νομίζοντας πως έτσι ο κίνδυνος εξαφανίζεται…
Η θεωρία αυτή χρησιμοποιείται ευρέως σε ψυχολογικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο για να περιγράψει την άρνηση αντιμετώπισης προβλημάτων, όπως:
- Πολιτικά προβλήματα: Κυβερνήσεις ή πολιτικοί που αποφεύγουν να πάρουν αποφάσεις ή να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα (οικονομικά, περιβαλλοντικά, κοινωνικά).
- Προσωπικά προβλήματα: Άτομα που αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους, όπως προβλήματα υγείας, οικονομικές δυσκολίες ή προσωπικά ζητήματα…
Στην πραγματικότητα, η στρουθοκάμηλος δεν κρύβει το κεφάλι της στην άμμο. Αυτή η αντίληψη είναι μύθος, αλλά η έκφραση έχει υιοθετηθεί ευρέως για να συμβολίσει την άρνηση ή την αποφυγή…
Αγαπημένη μου… Δεν θυμάμαι-πιθανόν λόγω ηλικίας πια-αν το ξαναείπα πρόσφατα, αλλά και να το είπα… παραμένει επίκαιρο, ίσως πιο επίκαιρο από ποτέ… Και αναφέρομαι στη φράση του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: «Τον κόσμο μπορεί να τον διορθώσει μόνο εκείνος, που μπορεί να διορθώσει τον εαυτό του».