… θυμήθηκα την ξενιτιά και θέλω να πααίνω!!!… Δεν αντέχεται Πάσχα χωρίς Μπουτίνα, χωρίς Μένιο Σακελλαρόπουλο, χωρίς Αγοραστό και Μιχαλάκη στον Άγιο Στέφανο στα Μετέωρα…
Σηκωθείτε Καλαμπακιώτες για να δείτε, Θεσσαλοί για να ζυμώσετε καθάριο παξιμάδι… Με πόνους βάλτε το νερό, με δάκρυα να το ζυμώσετε και με πολύ παράπονο βάλτε φωτιά στο φούρνο…
Άργησε φούρνε να καείς και συ ψωμί να γένεις για να περάσει ο χρόνος ο βαρύς κι ο Μπουτίνας ν’ απομείνει…
Θυμούμαστε τις μέρες που έφερνε τον Μένιο τον Σακελλαρόπουλο και κλαίμε. Θυμούμαστε τα απογεύματα που έπαιζε πιάνο Μεγάλη Εβδομάδα στα ριζά των Μετεώρων και κλαίμε. Θυμούμαστε τον Βασιλόπουλο με το κλαρίνο του που έπαιζε πένθιμους ύμνους στη σκιά των ιερών βράχων και μια προσπάθεια αναβίωσης έγινε και φέτος, αλλά φευ, χωρίς Μπουτίνα πρωταγωνιστή δε λέει…
Θα κάνουμε υπομονή λίγα χρόνια, θα ανέβουμε τον Γολγοθά μας χωρίς Γιάννη Μπουτίνα, αλλά σας βεβαιώ και το λέω μετά λόγου γνώσεως, αλλά και λόγω του χαρίσματος που έχω-κληρονομιά της θείας μου της Λίας-ότι το Πάσχα του 2029 θα ζήσουμε μεγάλες στιγμές ξανά…
Αγαπημένη μου… Μεγάλο πράγμα η μετάνοια!!!