ΓΙΟΓΚΑ ΣΤΟ ΠΕΡΤΟΥΛΙ… Ο Μικέλης, η Αγγελική, το φεγγάρι στο δάσος, το τριζόνι που έσπαγε τη σιωπή και το όνειρο της μεγάλης επιστροφής, του χρόνου τέτοιες μέρες…
Εκείνη τη ζεστή νύχτα του Αυγούστου ο Μικέλης Χατζηγάκης επέστρεψε κατάκοπος από tour στα ορεινά χωριά της περιοχής μας…
Το αρχικό πολιτισμικό σοκ που είχε υποστεί στα τέλη της περασμένης άνοιξης, όταν και αφίχθη από τις Αμερικές, το είχε ξεπεράσει πια, μα ο ήχος από τα κλαρίνα και τα ντέφια (… πολλά πανηγύρια ρε παιδάκι μου!) ηχούσε ακόμη μέσα στα αυτιά του…
Πέρασε την επιβλητική είσοδο του «Αρχοντικού Χατζηγάκη» στο Περτούλι και άκουσε μόνο τον γκιώνη να σπάει τη σιωπή, σαν να τον καλωσορίζει… Μέσα στο ημίφως είδε στο βάθος του κήπου την ξανθιά, αιώνια αγαπημένη του, Αγγελική…
Του χαμογέλασε… Τα μάτια του έλαμψαν… «Δε θα ψάξω να βρω αφορμές που σκοτώνουν τη νύχτα» είπε ο Μικέλης «δε θα ψάξω να βρω εραστές
που δε θέλουν να χάσουν.. Αγκαλιά σου θα με βρει η αυγή, αγκαλιά σου θα με βρει η αυγή…»…
Κι εκείνη χαμηλόφωνα, ενώ τα τριζόνια άρχισαν να κελαηδούν μέσα στη νύχτα ψέλλισε «να κρυφτώ μες στη σκιά σου, να χαθώ στα βήματά σου, να χαθώ όπως δε μ’ έχασες ποτέ σου… Να κρυφτώ μες στη σκιά σου για ν’αγγίξω την καρδιά σου να κρυφτώ στους εφιάλτες σου σαν ίσκιος να κρυφτώ»…
Του πρότεινε να κάνουν μερικές ασκήσεις γιόγκα στο χορτάρι να χαλαρώσει, να αναλάβει δυνάμεις και να επιστρέψει δυνατός στις υποχρεώσεις του στο Χάρβαρντ… Δέχθηκε, πήρε μερικές ανάσες και η νύχτα πια του χαμογελούσε…
Μπορούσε πια να ετοιμάσει τις βαλίτσες αναχώρησης για της ΗΠΑ και να δώσει το μεγάλο ραντεβού με τη ζωή και την… πολιτική, του χρόνου τέτοια εποχή που θα ‘χουμε και εκλογές!!!…
Αγαπημένη μου… Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν…