ΑΝΟΙΞΑΜΕΕΕΕ… Επιτέλους, οι άνθρωποι του πρόχειρου φαγητού που ζουν πάντα ανάμεσα στους ανθρώπους για να ικανοποιούν τις τροφικές μας ανάγκες και να φροντίζουν τα προβλήματά μας, επέστρεψαν στην πόλη. Και ο ιερός φοίνικας του FRAME σκεπάζει πια τα πλήθη…
… Δεν πειράζει που πολλές φορές οι άνθρωποι μας κατηγορούν πως μοναδικός τους στόχος είναι το κέρδος, δεν πειράζει…
Αυτούς θα τους βρει μπροστά του ο πεινασμένος και ο οδοιπόρος με
οποιοδήποτε καιρό και με καύσωνα και με χιονόπτωση…
Και πρέπει να σας αποκαλύψω σήμερα πως πολλές φορές αυτοί οι άνθρωποι δίνουν μικρότερη μερίδα στον πλούσιο και μεγαλύτερη μερίδα στο φτωχό,
χωρίς βεβαίως να το αντιλαμβάνεται αυτό ο πλούσιος…
«Διότι κύριοι» όπως έλεγε θυμάμαι παλιότερα ένα ζεστό καλοκαιρινό
απόβραδο ο Κώστας ο Μπάνιας-που διακρίνεται με τους συνεταίρους του, τον Νότη και τον Ηλιάδη- κάτω από τον ιερό φοίνικα του FRAME- «εμείς οι
άνθρωποι του πρόχειρου φαγητού παραστεκόμαστε στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, όπως τα παιδιά της Αφρικής και άλλων χωρών…»…
Ήταν δίκαιο, έγινε πράξη!… Τέρμα τα παγκάκια και τα τσιμέντα (… τα οποία αναθέρμαναν τις αιμορροΐδες της καημένης της θείας μου της Λίας) στις
πλατείες. Πια… μόνο πολυθρόνα και φρέντο στην Ασκληπιού…
Αγαπημένη μου… Bis vivit qui bene vivit….