Ξεχάστε τα παγκάκια, τα φελιζόλ στα τσιμέντα του Ασκληπιού (… όπως παλιά στο γήπεδο!!!), τις Coca Cola στο χέρι και τα φρέντο σε πλαστικό. Οι άνθρωποι του πρόχειρου φαγητού που ζουν πάντα ανάμεσά μας για να ικανοποιούν τις τροφικές μας ανάγκες και να φροντίζουν τα προβλήματά μας, επέστρεψαν…
Κάτω από τον ιερό φοίνικα του FRAME σερβίρονται ξανά γκουρμέ πιάτα και κρύες μπύρες…
Στα BONJOUR παγωμένοι καφέδες, κρουασάν και μπέργκερς, στα «Μεζεδοκαμώματα» πατάτες στη κεραμίδα και ψαρονέφρια βασιλικά, στου Αντώνη στο «Λαδοφάναρο» γεμιστά μπιφτέκια και παϊδάκια τσίντζερ, στο Fairydust ανασαίνεις σα να βρίσκεσαι πάνω από τον Τάμεση ή το Σικουάνα, στο Cups Nine νιώθεις ότι βλέπεις απέναντι τους κήπους της Βαστίλης, αυτά και άλλα πολλά….
Είναι γνωστό ότι τους ανθρώπους της εστίασης θα τους βρει μπροστά του ο πεινασμένος και ο οδοιπόρος με οποιοδήποτε καιρό και με καύσωνα και με χιονόπτωση…
Και οι ίδιοι πολλές φορές δίνουν μικρότερη μερίδα στον πλούσιο και μεγαλύτερη μερίδα στο φτωχό, χωρίς βεβαίως να το αντιλαμβάνεται αυτό ο πλούσιος, γιατί έχουν μεγάλη καρδιά…
«Διότι κύριοι» για να θυμηθούμε ξανά το παλιό ρηθέν του Κώστα του Μπάνια-που διακρίνεται με τους συνεταίρους του, τον Νότη και τον Ηλιάδη– «εμείς οι άνθρωποι του πρόχειρου φαγητού παραστεκόμαστε στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, όπως τα παιδιά της Αφρικής και άλλων χωρών…»…
Ήταν δίκαιο, έγινε πράξη!… Οι άνθρωποι της εστίασης επέστρεψαν… Ελπίζουμε να μείνουν για πάντα…
Αγαπημένη μου… Για να λέμε την αλήθεια… ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται ο άνθρωπος…