Δάκρυα στη Φαρκαδόνα!!!… Το ματωμένο διαζύγιο Μεριβάκη-Μπαγιώτη φέρνει σπαραγμό στους οικείους τους, αναστάτωση στους συμβούλους τους και νέα δεδομένα στην περιοχή τους…
Εκείνο το κρύο μεσημέρι της Πέμπτης ο Θανάσης Μεριβάκης έμενε σιωπηλός στο γραφείο του, με μοναδική συντροφιά τον αναπληρωτή του, άνθρωπο των πάντων, Γιάννη Μέμηλα…
Είχε ένα περίεργο προαίσθημα απ’ το πρωί, κάτι τον βασάνιζε μέσα του, δίχως μπορεί να προσδιορίσει τι…
Τη στιγμή που άναβε το 53ο τσιγάρο της ημέρας, μπήκε αιφνιδίως στο γραφείο του ο Μιχάλης Μπαγιώτης… «Δήμαρχε λυπάμαι» του είπε «… τελειώσαμε. Κατεβαίνω εγώ για δήμαρχος. Τέλος…»…
Ουκ εταράχθη ο Μεριβάκης… Το περίμενε, για να λέμε την αλήθεια… Σηκώθηκε, άναψε το τσιγάρο του, έκανε δυο ρουφηξιές και άφησε μερικά δάκρυα να κυλήσουν στα σκαμμένα του μάγουλα…
«Δεν κλαίω που φεύγεις» του είπε με έναν κόμπο στο λαιμό «δεν κλαίω για τώρα δεν κλαίω την ώρα του αποχωρισμού, κλαίω την ώρα του γυρισμού κλαίω την ώρα του σπαραγμού κλαίω για την ώρα που δε θα ‘χω πια ψυχή να σου πω σ’ αγαπώ»…
Ο Μπαγιώτης δεν απάντησε… Χαμήλωσε το βλέμμα για μερικά δευτερόλεπτα, ύψωσε ξανά το κεφάλι και είπε… «αντίο, λοιπόν». Κι έκλεισε τη πόρτα πίσω του…
Ένα βαρύ πέπλο έπεσε στο γραφείο, ένα σκοτάδι απόκοσμο… Ο Μεριβάκης έπεσε στους στιβαρούς ώμους του Μέμηλα… «Τι κακό έκανα ο καημένος
και μου φεύγουν όλοι» έκανε αποκαμωμένος «μήνα σκότωσα κανένα μήνα φίλησα καμιά;;;»… Και κάπου εκεί μπήκε κι ο Δημότσιος μέσα, άρχισε εκείνα τα βαριά ηπειρώτικα μοιρολόγια «ωωωωωωωω» και τέτοια και η μέρα κύλησε αργά…
Έτσι όπως πάει το πράγμα πάντως στη Φαρκαδόνα να μου το θυμηθείτε πως θα δούμε μάχη τύπου… Κόγκα Δράκου-καπετάν Γκιολέκα… Θα κλάψουν μανούλες…
Αγαπημένη μου… Χρόνος παις εστι παίζων πεττεύων. Παιδός η βασιλεία…