ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΡΕ ΑΛΕΦΑΝΤΕ… ήσουν παλικάρι!!!… Όλοι εμείς οι γαύροι και κυρίως εμείς που αγαπήσαμε το παλιό, το καλό, το ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ, πενθούμε σήμερα για το χαμό του Νίκου του Αλέφαντου, που ήταν αλήθεια παλικάρι…
«Όταν με κατηγορούν για κάτι που νομίζουν κι όταν με παρεξηγούν χωρίς να με γνωρίζουν όταν άδικα με βάζουν ν’ απολογηθώ θυμάμαι τον Αλέφαντο… Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλληκάρι γεια σου ρε Αλέφαντε, κράτα όσο μπορείς Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλληκάρι μην υποχωρείς…»…
Στους στίχους του άσματος από τα θρυλικά «Παιδιά της Πάτρας» συμπυκνώνεται όλη η ουσία των ανθρώπων της πάλης και του αγώνα…
Ο Νίκος ο Αλέφαντος ο οποίος έφυγε χθες από τον μάταιο τούτο κόσμο εξέφραζε τον αδικημένο κάθε εποχής, τον άντρα το σωστό όμως, που τιμούσε τα παντελόνια του και σε ακύρωνε με τη μια λέγοντάς σου αφοπλιστικά «ρε μάθε μπαλίτσα»…
Ο Αλέφαντος για εμάς τους Ολυμπιακούς ήταν γκουρού και θα μπορούσε και άξιζε να είναι και ένας από τους προπονητές που πήραν τίτλο (… θυμηθείτε τις αδικίες του 2004)…
Ήταν όμως και αυτός που εξέφραζε το ΠΑΣΟΚ, το παλιό, το καλό, το ορθόδοξο, αυτό το οποίο θυμόμαστε και κλαίμε τώρα πια… Μας είχε χαρίσει απίστευτες ατάκες…
«Ποια ΕΛΙΑ και ποιο ΠΟΤΑΜΙ ρε;» έλεγε… «εγώ είμαι Ανδρέας Παπανδρέου. Ο Γιώργος δεν τραβάει, η Φώφη δεν είναι το ΠΑΣΟΚ το δικό μας του Ανδρέα Παπανδρέου. Τώρα είναι Γ’ Εθνική»…
Με κίνδυνο να παρεξηγηθώ απ’ τον δικό μας Γιώργο Ηλιάδη συνέχιζε «η Φώφη πήρε ένα μεγάλο συγκρότημα του Ανδρέα Παπανδρέου. Όταν πας να αναπληρώσεις έναν τέτοιο προπονητή και είσαι τόσο πίσω σβήνεις»…
Στις αρχές της δεκαετίας που μας πέρασε καλούσε σε debate πολιτικών τον Αντώνη Σαμαρά, ενώ για τον ρήτορα Ευάγγελο Βενιζέλο σχολίαζε… «το ΠΑΣΟΚ το πήγε στο 3%. Αυτός κάνει το μαύρο άσπρο και τα μαγαζιά κλείνουν. Πού να έρθει και νέο μνημόνιο τον ακούς να παρλάρει και μέχρι να τελειώσει έχει πάει το ΠΑΣΟΚ του γίγαντα Ανδρέα στο 3%»…
Αυτά και άλλα πολλά, ωραία, αληθινά, ντόμπρα… αγνά ΠΑΣΟΚικά θα μας λείψουν!!!… Respect…
Αγαπημένη μου… Θανέειν πέπρωται άπασι…