ΑΝΝΑ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΚΛΑΙΜΕ… Η αγάπη πιάνεται απ’ τα μάτια. Το κορίτσι (… αχ Αννούλα), το μελαμψό αγόρι (… Μιχαλάκης) και το φύσημα στην καρδιά. Κι ο καημένος ο Μπλουγούρας να μονολογεί «Θεέ μου, μακάρι να συμβεί και σ’ εμένα…» …
Ήταν λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι του Σαββάτου και η Αννούλα η Καραμανλή μόλις είχε ολοκληρώσει τη συγκλονιστική της ομιλία στο «Ξενοδοχείο Πανελλήνιον»…
Βγήκε να ανασάνει κάτω απ’ τα πλατάνια της πλατείας, εκεί που κάποτε ήταν οι μυγδαλιές του Αβέρωφ (… που ‘λεγε κι ο Σαμαράς)… Έκλεισε τα ματοτσίνορά της και γέμισε τα πνευμόνια της με καθαρό αέρα…
Όταν τα άνοιξε είδε μπροστά της τον… μελαμψό άγγελο (!!!) Χρήστο Μιχαλάκη, γνωστό της από τα νεανικά τους χρόνια, τότε που σαν νεολαίοι πάλευαν για την ΟΝΝΕΔ!!!… Τη κοίταξε, τον κοίταξε…
«Μάτια μου γλυκά και λυπημένα» της είπε ο μελαμψός Χρηστάκης «μάτια μου του κόσμου ζωγραφιές όλα μου μιλούν μόνο για σένα όνειρα τραγούδια και στιγμές»…
Κι εκείνη χάθηκε στα ποιητικά του λόγια… «Η αγάπη πιάνεται απ’ τα μάτια» του είπε «σ’ αγαπώ και γίνομαι κομμάτια σ’ αγαπώ και ζω για σένα μόνο και με σένα αρχίζω και τελειώνω»!!!… Κάπως έτσι…
Ένα φύσημα στη καρδιά… Εκείνη χαμήλωσε το βλέμμα της, ενώ το μεθυστικό της άρωμα παρέσερνε τους πάντες στη πλατεία… Κι ο καημένος ο Μπλουγούρας να κοιτάζει και να μονολογεί «Θεέ μου, μακάρι να συμβεί και σ’ εμένα»…
Αγαπημένη μου… Ας περιμένουν οι γυναίκες…
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
