Αυτό που ζήσαμε το μεσημέρι της Πέμπτης στα Τρίκαλα με την έλευση του prime minister Μητσοτάκη, ήταν μοναδικό, ήταν ανεπανάληπτο, ήταν συγκλονιστικό. Εσκιρτοβάτησαν αι καρδίαι μας, δοξολόγησαν αι γλώτται μας, την ώρα και τη στιγμή που ο ηγέτης της εθνοσωτηρίου κυβερνήσεως πάτησε τα ηγιασμένα χώματά μας…
Δάκρυσαν οι γραιούλες (… κι ήταν πολλές οι ευλογημένες) όταν ο Ιωάννης ο Κουτσονάσιος ο ιατρός υποδέχθηκε τον prime minister (ΕΔΩ) με λόγια συγκινητικά κι από καρδιάς…
Μιας και λέω για γραιούλες, οφείλω να σημειώσω ότι η θεία μου η Λία είχε πάει από χθες κομμωτήριο και κοιμήθηκε με το κεφάλι ψηλά για να μη χαλάσει το καρμπολαχανέ μαλλί της. Ομοίως και οι φιλενάδες της Αρχοντούλα, Δοσούλα, Γιαννούλα, Σαββούλα, Γιωργούλα, Μαριγούλα, Δημητρούλα…
Όλες μαζί δε κατέβηκαν με το πρωινό λεωφορείο από τη Μεγάρχη, έφαγαν το brunch τους (… λουκανικόπιτα απ’ τα ΜΑΜ!!!), ήπιαν τον καφέ τους και έπιασαν θέση μπροστά στην εξέδρα που είχε στηθεί για τον πρόεδρο…
Η αλήθεια είναι ότι η θεία μου η Λία στην αρχή μπερδεύτηκε μέσα στο πλήθος βλέποντας δεκάδες συνομήλικές της πάνω, κάτω και πλαγίως και νόμιζε πως ήταν σε… reunion της τάξης 1952 του 7θέσιου σχολείου Μεγάρχης!!!… Α, την καημένη…
Νομίζω ότι όταν ο Ντάνι Ντε Βίτο πρωταγωνιστούσε στην επική ταινία «Πέτα τη μαμά απ’ το τρένο» κάτι τέτοιες σκηνές από τη συγκέντρωση Μητσοτάκη είχε κατά νου… Και εις άλλα με υγεία… Μελιτζάνα από αλάνα…
Αγαπημένη μου… Ότι πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται (Λουκ. ιη’14). Να το θυμούνται όσοι από αλαζονεία πρόσκαιρης εξουσίας κυριεύονται…