Στο αγαπημένο film noir του 1945 (Mildred Pierce) ο σκηνοθέτης Michael Curtiz αναλύει την πολυπλοκότητα των σχέσεων. Αναφέρεται στις οικογενειακές σχέσεις που είναι πολύπλοκες και μπορεί να μην βασίζονται πάντα στην αγάπη, με την έννοια που γνωρίζουμε…
Κάπως έτσι και η σχέση της mama Soulas με τον υιό της τον αγαπητό, Άρη, είναι πέρα για πέρα ειλικρινής, περιλαμβάνει σαφώς την αγάπη, αλλά και την εμπιστοσύνη που δείχνει η ίδια σ’ εκείνον βλέποντάς τον να αναπτύσσει το δικό του βηματισμό και να καταθέτει με θάρρος και δίχως φόβο και πάθος δημόσια τις απόψεις του…
Ο Άρης Μερεντίτης έπεσε στα βαθιά στο τελευταίο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, αιφνιδίασε τους πάντες με την αψυχολόγητη απόφασή του να κατέλθει ως υποψήφιος στην Κεντρική Επιτροπή αλλά δικαιώθηκε καταφέρνοντας να εκλεγεί ψηλά και πρώτος μάλιστα από τα Τρίκαλα…
Ο Άρης είναι προφανές ότι έχει φιλοδοξίες και είναι προφανέστερο ότι θα τις ξεδιπλώσει μέσα στον επόμενο ενάμισι χρόνο. Και δε θέλω να ακούω χαζά περί… Πύλης και… Πόρτας Παναγιάς…
Ο Άρης θα διεκδικήσει κεντρικό ρόλο, στο Δήμο Τρικκαίων ή στην Περιφέρεια (υπό όρους) και σε δεύτερο χρόνο και όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν και αλλού. Ταύτα γράφω και μένω…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε και ο Πλάτων «πάνω απ’ όλα το πάθος του φίλου της σοφίας είναι να απορεί»…