Το ζεμπαλντιανό βιβλίο «Όταν παύουμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο» του Μπενχαμίν Λαμπατούτ αναμετριέται με τις ηθικές απορίες που γεννά η επιστήμη, δοκιμάζοντας τα όρια της λογοτεχνικής γραφής. Αν το έγραφε σήμερα και όχι πριν μερικούς μήνες θα περιελάμβανε σίγουρα και το φαινόμενο Ιωάννη Κουτσονάσιου το οποίο λειτουργεί υπό την μαεστρική καθοδήγηση του Γεωργίου Καρανάσιου και κατ’ επέκταση του Χρήστου Μιχαλάκη…
Ο Μπενχαμίν Λαμπατούτ, λοιπόν, πραγματεύεται μέσα από αυτό το συγκλονιστικό του βιβλίο ζητήματα όπως «πως είναι δυνατόν η δημιουργία του ομορφότερου χρώματος που είδε ποτέ ο άνθρωπος να οδηγεί σε ένα από τα φονικότερα δηλητήρια της ιστορίας»…
Θυμάται ότι «πάνω σε μια κάρτα γραμμένη στα χαρακώματα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Καρλ Σβάρτσιλντ στέλνει στον Αϊνστάιν τη λύση των εξισώσεων της γενικής σχετικότητας αποκαλύπτοντας το πιο σκοτεινό αντικείμενο που μπορεί να συλλάβει ο νους: τη μαύρη τρύπα»…
Υπενθυμίζει ότι «ο Αλεξάντερ Γκρότεντικ εγκαταλείπει τα μαθηματικά όταν πλησιάζει στην «καρδιά της καρδιάς» τους, έντρομος, σαν να έχει αντικρίσει μέσα τους το τέλος του κόσμου»…
Μιλάει για «τον Χάιζενμπεργκ και τον Σραίντινγκερ οι οποίοι συγκρούονται για την πατρότητα της κβαντομηχανικής θεωρίας, η οποία εξηγεί τέλεια τη συμπεριφορά της ύλης αλλά αναιρεί όλα όσα αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα»…
Σε αυτό το υβριδικό βιβλίο, ο Μπενχαμίν Λαμπατούτ κάνει την επιστήμη λογοτεχνία. Συνυφαίνοντας το δοκίμιο με τη μυθοπλασία και τη βιογραφία με τη φαντασία, ο Λαμπατούτ αναδεικνύει την απειλητική σκιά που σέρνεται πίσω από το φως της επιστημονικής γνώσης…
Γι’ αυτό λέω, λοιπόν, ότι θα είχε ιδιαίτερη αξία να πραγματευτεί και πιθανόν να το κάνει κιόλας ο άνθρωπος σε μέλλοντα χρόνο, πως ο Ιωάννης Κουτσονάσιος ο ιατρός κατάφερε να αναρριχηθεί τόσο στην κομματική ιεραρχία του κυβερνώντος σήμερα κόμματος ώστε αυτό να τον βγάζει μπροστά και να τον θέτει επικεφαλής της εκλογικής μάχης, της πιο κρίσιμης ίσως της μεταπολίτευσης…
Ο Ιωάννης μοιάζει σαν έτοιμος από καιρό να… συγκλονίσει τα πλήθη και θα το κάνει αν ακούει πιστά, όπως κάνει μέχρι σήμερα, τη Νομαρχία, τον επιτελάρχη αυτής, τον «πατερούλη» Γιώργο Καρανάσιο ο οποίος του το… κουνάει το δαχτυλάκι στη φωτό παραπάνω και φυσικά τον Χρήστο Μιχαλάκη… Μ’ αυτούς, κανείς δεν έχασε…
Αγαπημένη μου… Θαρρώ πως εμείς δεν θα τον καταλάβουμε ποτέ τον κόσμο…
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
