Στάση… Λιανοκλάδι!!!… Οι αναμνήσεις ενός βουλευτού (… του Χρήστου Σιμορέλη) απ’ τα ταξίδια με το ΚΤΕΛ, η εξέλιξη, οι πολιτικές που άλλαξαν τον κόσμο μας, η Μακεδονία, τα διαβατήρια…
Εκείνο το μεσημέρι της Κυριακής, κατά τη διάρκεια της κοπής της πίτας του Υπεραστικού ΚΤΕΛ Τρικάλων, ο Χρήστος Σιμορέλης μας συγκίνησε σφόδρα…
Δεν απηύθυνε απλά χαιρετισμό, αλλά μίλησε στις καρδιές μας… Θυμήθηκε εκείνες τις κρύες μέρες του 2015, Γενάρης μήνας ήταν πάλι, που σαν νέος (… και ψαρωμένος, να τα λέμε κι αυτά) βουλευτής κατέβαινε στην Αθήνα για τις κοινοβουλευτικές του υποχρεώσεις με το… λεωφορείο…
«Ακόμη το θυμάμαι και συγκινούμαι» είπε ο Σιμορέλης κι ένα δάκρυ κύλησε στα μάγουλα της θείας μου της Λίας που παρακολουθούσε μπουκωμένη από κάτω (… σε 12 κοπές πίτας πήγε το Σαββατοκύριακο!… Θα σκάσει για σημάδι)…
Τα χρόνια πέρασαν, ο Σιμορέλης πήρε αμάξι (sic) για να προλαβαίνει να ψηφίζει τα νομοσχέδια της εθνοσοσιαλιστικής κυβέρνησης τα οποία ο ίδιος (… και πάρα πολλοί άλλοι) θεωρούν πως έσωσαν το λαό από βέβαιο «πνιγμό»…
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα, με τα πλήθη να αλαλούν στο Σύνταγμα για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και τον Σιμορέλη να μας θυμίζει παλιά γνωμικά για… διαβατήρια και Μακεδονικά ζητήματα…
Αγαπημένη μου… Κάλλιστον κόσμος, ποίημα γαρ θεού…