Πιθανολογώ ότι στις λίγες ώρες που επιστρέφει τα βράδια σπίτι του ο δήμαρχος Νίκος Σακκάς (… αν επιστρέφει), λίγο πριν κλείσει τα μάτια του για να αναλάβει δυνάμεις (… αν τα κλείνει) αναρωτιέται… «τι άλλο θα μου τύχει Θεέ μου;»…
Ο Νίκος Σακκάς ανέλαβε τη δημαρχία εν μέσω θέρους όταν οι οιωνοί έδειχναν και ήταν εξαιρετικοί… Νομίζω ούτε ο ίδιος, ούτε κανείς άλλος μπορούσε να φανταστεί ότι στο 2μηνο πάνω θα ζούσαμε τη μεγαλύτερη Θεομηνία των τελευταίων αιώνων…
Παρ’ όλα αυτά, παρά τα λάθη και τις παραλείψεις, σε ένα πόστο που ακόμη το μαθαίνει, σε ένα Κράτος όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα στη λειτουργία και στις υπηρεσίες του μπόρεσε να ανταπεξέλθει το δυνατόν…
Νομίζω δεν έχει υπάρξει δήμαρχος να έχει δοκιμαστεί περισσότερο και να βρέθηκε να σχεδιάζει και να διεκδικεί σωτήριες λύσεις, αντί για ένα «ουάου» μέλλον για όλους μας…
Στην προσπάθειά του αυτή και οφείλουμε να το πούμε είναι τυχερός ο Σακκάς που έχει δίπλα του ανθρώπους όπως τον Θωμά Παπασίκα, γενικό γραμματέα και επιτελάρχη του Δήμου που συντονίζει το σύνολο των προσπαθειών αποκατάστασης των πληγέντων και τον αντιδήμαρχο Μιχάλη Λάππα ο οποίος έστησε το Δίκτυο Εθελοντών (… όταν όλοι κοροϊδεύαμε τότε) και το οποίο αποδεικνύεται σήμερα τόσο σημαντικό για την παροχή βοήθειας στους συνανθρώπους μας…
Αυτά γιατί στις κρίσιμες ώρες δεν πρέπει να είμαστε μικρόψυχοι. Τα άλλα θα τα βρούμε στην πορεία…
Αγαπημένη μου… Κοινή γαρ η μοίρα και το μέλλον αόρατον…