ΛΕΥΚΕΣ ΩΣΑΝ ΠΕΡΙΣΤΕΡΕΣ… Κορασίδες και νεανίσκοι διαγκωνίζονται για μια θέση στον ήλιο, μα στο Νοσοκομείο, μα στον ΟΠΕΚΕΠΕ, μα στον ΕΛΓΑ, μα στον… Οργανισμό Λιμένος Καβάλας ρε παιδάκι μου…
Θαρρώ πως τα Τρικαλινά παλικάρια, καθώς και οι κορασίδες της Ν.Δ. αιθεροβατούν αν αναμένουν από τον Μητσοτάκη να ακούσει τον κλαυθμό τους και να τους πάρει τελικά να τους τοποθετήσει σε κάποιον οργανισμό, σε κάποια υπηρεσία, κάπου ρε παιδάκι μου να ‘χουν να λένε σε παιδιά κι εγγόνια ότι «μια μέρα κυβερνήσαμε αυτό τον τόπο»…
Ματαίως θαρρώ και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ακόμη και άνθρωποι που γεύτηκαν την εξουσία μέχρι τα έσχατα χρόνια περιορίζονται πια σε ρόλο… Γκάρι Λίνεκερ (… ο οποίος αφού κρέμασε τα παπούτσια του έγινε σχολιαστής σε αθλητικές αναμεταδόσεις)…
Εξάλλου πάντα η παράταξη είχε αυτό το θέμα, αξιοποιούσε τους «άλλους» και ξεχνούσε τους «δικούς της». Το αντίθετο δηλαδή απ’ ότι έκανε το παλιό καλό ΠΑΣΟΚ και η μετεξέλιξή του, ο σύγχρονος ΣΥΡΙΖΑ… (… κυβέρνησαν 25 από τα 38 τελευταία χρόνια. Τυχαίο; Δε νομίζω!)…
Όχι πάντως ότι δεν υπάρχουν γαλάζιες κορασίδες και νεανίσκοι που φλέρταραν με το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ τους εσχάτους χρόνους, αλλά είναι έτσι η ζωή που όλα τα ξεπλένει με… λουλάκι!… Και παραδίδει όλες και όλους ωσάν λευκές περιστερές και κατάλευκους νεανίσκους…
Αγαπημένη μου… Είμαστε τόσο φτωχοί και μας χαρίζεται τόσο φως και τόση αγάπη!…