ΛΟΥΖΕΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΓΟΥΑΔΑΛΚΙΒΙΡ!!!… Αν ο Federico Garcia Lorca ξανάγραφε το επικό του ποίημα σήμερα θωρώντας τη φωτογραφία του Αγοραστού με τον Μιχαλάκη μέσα στα ποτάμια… θα κλαίγαμε. Μα τους χίλιους πλανήτες…
Ο νυν και αεί περιφερειάρχης ημών, ο μικρός πρωθυπουργός μας έφτασε με τον αντιπεριφερειάρχη της καρδιάς μας εις τας όχθας των ποταμών της Βαβυλώνος και βούτηξαν με τα… σκαρπίνια μέσα για να επιθεωρήσουν τα έργα…
Η φωτογραφία της στιγμής μέσα στην ποταμιά, μας συγκλονίζει. Μας κάνει να σπαράζουμε μέσα μας…
Κάνω μια προβολή στο παρελθόν και μπαίνω στο μυαλό του σπουδαίου Federico Garcia Lorca, ο οποίος πιθανολογώ ότι αν θωρούσε τη παραπάνω φωτό θα το διαμόρφωνε το επικό του ποίημα περί του Γουαδαλκιβίρ, κάπως έτσι…
«… Λούζονται οι αγάπες μας (Αγοραστός-Μιχαλάκης) στο Γουαδαλκιβίρ, και τ’ άνθη παίρνουν ευωδιά απ’ το γλυκό κορμί τους… Τρέξε πέτα χελιδόνι φέρ’ τους Βενετιάς βελόνι να κεντήσουν στο μαντίλι τη χαρά τους να μας στείλουν…»…
Και θα συνέχιζε στο ίδιο σπαρακτικό τέμπο… «Μεταξωτά οι αγάπες μας (Αγοραστός-Μιχαλάκης) μαντίλια μας κεντάνε κι όλο φιλάνε την κλωστή και βυσσινιά τη βάφουν. Τρέξε πέτα χελιδόνι φέρ’ τους Βενετιάς βελόνι να κεντήσουν στο μαντίλι τη χαρά τους να μας στείλουν…»…
Και προφανώς θα μελοποιούνταν από τον Χρήστο Λεοντή και θα ερμήνευε μοναδικά ο αοιδός της ρωμιοσύνης, Μανώλης Μητσιάς… Κλαίω ήδη Παναγίτσα μου!!!…
Σημειώνω απλά ότι ο ποταμός Γουαδαλκιβίρ πορτοκαλιές και λιόδενδρα διασχίζει κι η δικιά μας η Σαλαμπριά κατά τη Νομή, κάτι… βάτα και καλάμια!!!… Έτσι για την ιστορία δηλαδή…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε σε άλλο ποίημα του ο Federico Garcia Lorca «απ’ την πολλήν αγάπη μου πληγώνει με ο αγέρας»!!!