Αν η βασιλομήτωρ Ελένη Μιχαλάκη είχε φέρει στον κόσμο τον υιό της τον αγαπητό Χρήστο στα τέλη του προπερασμένου αιώνα, εκεί κατά το 1880, είναι βέβαιο πως αυτός δεν θα γινόταν απλά ένας μεγάλος πολιτικός, αλλά ένας σπουδαίος ηθοποιός, πρωταγωνιστής του… βουβού κινηματογράφου…
Ο όρος βουβός κινηματογράφος χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις ταινίες (βουβές ταινίες) που δεν είχαν συγχρονισμένο ηχογραφημένο ήχο και πιο συγκεκριμένα δεν είχαν ηχητικούς διαλόγους…
Στις βουβές ταινίες οι διάλογοι γίνονται μέσω παντομίμας και οι ηθοποιοί αυτών έδιναν μεγάλη έμφαση στη γλώσσα του σώματος και στις εκφράσεις του προσώπου τους, έτσι ώστε το κοινό να καταλάβει καλύτερα τι αισθανόταν ο/η ηθοποιός…
Αν το παρακάτω video είχε γυριστεί την εποχή εκείνη, τότε είναι βέβαιο πως θα έπαιρνε βραβείο καλύτερης ταινίας και οι πρωταγωνιστές (Μιχαλάκης-Αγοραστός) θα περνούσαν στο Πάνθεον των σπουδαίων, όπως π.χ. ο Τσάρλι Τσάπλιν…
Σημειώνω ότι η παρακάτω ταινία… μικρού μήκους γυρίστηκε σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες με τους πρωταγωνιστές να ισορροπούν πάνω σε υπό κατασκευή γέφυρα-στο Διαλεκτό-κι ενώ από κάτω τα νερά του Πηνειού έτρεχαν ορμητικά…
Αν θέλουμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να κρίνουμε τις ερμηνείες ο Αγοραστός μοιάζει να… τα ‘χει παίξει (sic) παραμένοντας ακίνητος, ενώ ο Μιχαλάκης, θυμίζοντάς μας μεγάλους κασκαντέρ του παρελθόντος κινείται… σα να μη τρέχει τίποτα!!!… Δάκρυα κυλούν στα μάτια μας…
Αγαπημένη μου… Όποιος έφθασε στην τελεία ησυχία, εγνώρισε τον βυθό των θείων μυστηρίων…
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
