Μ’ αγαπάς ή τσάμπα πίνω;… Αληθινοί διάλογοι Παπαστεργίου-Μιχαλάκη: «Με κοιτάς δε μιλάς και τι θα γίνω…»… «Και σ’ αγαπάω και σε εκτιμάω και σε σέβομαι, αλλά…»… Τσάμπα πίνουν. Εγώ σας το λέω…
Βγήκε χθες ο Μιχαλάκης (… επιτέλους) στη παινεμένη θυγατέρα της Αθαμανίας Ευαγγελία Σωτηρίου και μίλησε για τη σχέση του με τον Παπαστεργίου…
«Εγώ τον Δημήτρη τον αγαπώ, τον εκτιμώ και θα τον βοηθήσω να εκλεγεί ξανά δήμαρχος… αν είναι Νέα Δημοκρατία» είπε και μας αφόπλισε ο αντιπεριφερειάρχης…
Ωραία απάντηση. Προσέξτε το… “αν είναι Ν.Δ.” σε αυτή!!! Δεν ξέρω, αλλά μου θυμίζει εκείνη που έδινε ο Ζήκος στην επική ταινία «Της κακομοίρας» (… αγαπημένη του δημάρχου μας, όλως τυχαίως) όταν τον ρωτούσαν για το αφεντικό του… «Εγώ το αφεντικό μου το αγαπάω, το εκτιμάω και το σέβομαι, αλλά και τέτοιο γομάρι δεν ξανάδα στη ζωή μου»…
https://www.youtube.com/watch?v=E0VSpQM2-FA
Με τούτα και μ’ εκείνα μου ‘ρχονται συνειρμικά στίχοι στο μυαλό, μεγάλων ασμάτων τα οποία μας συνόδευαν στα πρώτα μετεφηβικά μας χρόνια, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ΄90…
Και θα μπορούσε, λέω εγώ να ψελίζει ο Παπαστεργίου τα λόγια του σπουδαίου άσματος του Νίκου Μπάου… «Ιδέα έμμονη μου έχεις γίνει, τον πόνο μέσα μου κανείς δε σβήνει, ιδέα έμμονη κι αναρωτιέμαι μαζί σου άδικα μήπως τραβιέμαι… Μ’ αγαπάς, μ’ αγαπάς ή τσάμπα πίνω, με κοιτάς δε μιλάς και τι θα γίνω, μ’ αγαπάς, μ’ αγαπάς ή τσάμπα πίνω…»
Για την ιστορία το άσμα κατέληγε με την διαπίστωση… «και τσάμπα πίνω»!!!…
Αγαπημένη μου… Ουδείς φίλος ώ πολλοί φίλοι…