… Τρικαλινών ο προστάτης, μαχητής κι αγωνιστής!!!… Ο λατρεμένος του λαού, ο Χρήστος ο Μιχαλάκης, περνάει αυτές τις καυτές μέρες του Αυγούστου προσευχόμενος για τις αμαρτίες του σύμπαντος κόσμος, στύλος Ορθοδοξίας, στήριγμα του αγίου Τρίκκης…
«Επί κοίτην μου εν νυξίν εζήτησα όν ηγάπησεν η ψυχή μου» είπε εκείνο το θλιμμένο απόγευμα ο Μιχαλάκης στον Χρυσόστομο, «εζήτησα αυτόν και ουχ εύρον αυτόν, εκάλεσα αυτόν και ουχ υπήκουσέ μου»…
«Θέλω να χαθώ τίμιε πάτερ και Δέσποτα» συνέχισε σχεδόν εξουθενωμένος την εξομολόγησή του «μες της ερημιάς τα βάθη στις σπηλιές και στα βουνά ‘κει που λούλουδα ανθούνε και λαλούνε τα πουλιά, που κατοικούν αγνές υπάρξεις σαν τα κρίνα του αγρού»…
«Μη φοβού πεφιλημένε φίλε κι αδελφέ» έκανε ο Επίσκοπός μας και του διάβασε την ευχή… «Άντε τώρα να πας να φας ένα γουλιανό ή ένα κυπρίνο, του Σωτήρος που ξημερώνει, να αναλάβεις δυνάμεις κι από Δευτέρα πάλι… όρμα στα βουνά»!… Κι απήλθαν… ευλογημένοι…
Αγαπημένη μου… Αεί ο θεός γεωμετρεί…