Το «Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας» είναι ένα μυθιστόρημα του 1977 της Αυστραλής συγγραφέα Colleen McCullough. Τοποθετείται σκηνικά στην Ντρογκήντα – ένα φανταστικό ράντσο με πρόβατα στην αυστραλιανή ύπαιθρο, το όνομα πάρθηκε από την Ντρογκήντα της Ιρλανδίας…
Τη δεκαετία του ΄80 κλαίγαμε κολλημένοι στην television, νομίζω στην ΥΕΝΕΔ, βλέποντας τον Ρίτσαρντ Τσάμπερλεν να πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική εκδοχή…
Αυτά τα πουλιά του ουρανού έρχεται να μας θυμίσει με το δικό του ποιητικό τρόπο και πάλι ο νέος περιφερειάρχης μας, ο Δημήτρης ο Κουρέτας…
«Χθες έκανα το τελευταίο μου μάθημα στους φοιτητές μου ως αποκλειστικά καθηγητής» έγραψε ο βραβευμένος ακαδημαϊκός, μεταξύ άλλων πολλών και εξακολούθησε λέγοντας πως «από την 1η Γενάρη θα κάνω όσο μου το επιτρέπουν τα νέα καθήκοντα του περιφερειάρχη Θεσσαλίας. Ασφαλώς πολύ λιγότερα. Μετά λοιπόν από 28 χρόνια διδασκαλίας νομίζω μπορώ να πω δυο λόγια…»…
Και τα είπε… «Τα παιδιά είναι όπως τα πουλιά που ακονίζουν τα νύχια τους πάνω μας. Πάνω στους γονείς και τους δασκάλους για να μπορούν να πετάξουν ασφαλώς. Άρα εμείς είμαστε οι πέτρες που πάνω τους ακονίζουν τα νύχια. Οτιδήποτε άλλο απέχει από την δική μου πραγματικότητα για τα παιδιά. Και πάντα θα τα βλέπω έτσι . Είμαστε τα σταθερά σημεία όσο και αν μας πληγώνουν τα νύχια…»…
Τα ‘λεγα εγώ από καιρό ότι από «την κόρη του χρόνου και τα παιδιά του Ζεβεδαίου» του Αγοραστού θα πάμε στα πουλιά του Κουρέτα (ΕΔΩ), οπότε… αμαρτίαν ουκ έχω!!!…
Αγαπημένη μου… Ο Χριστός δια εμάς ετέχθη!!!… Καλά Χριστούγεννα…