Νομίζω ότι τις τελευταίες μέρες ο περιφερειάρχης ημών Δημήτρης Κουρέτας παρουσιάζει μια απώλεια του ελέγχου των παρορμήσεων, φαινόμενο συχνό που συνδέεται με την υπερκόπωση στις περισσότερες των περιπτώσεων…
Είμαι βέβαιος ότι αυτό συμβαίνει στον περιφερειάρχη ο οποίος 10 μήνες τώρα και από την εκλογή του κι ύστερα πάει με γκάζι πατημένο, έσωσε τη μικρά πατρίδα μας από νέες πλημμύρες και φωτιές, αναδιέταξε το σύστημα διακυβέρνησης της Περιφέρειας, έθεσε τις προτεραιότητες για τα νέα μεγάλα έργα υποδομής-τα περισσότερα εκ των οποίων στα Τρίκαλα-και στο ενδιάμεσο πρόλαβε να μαλώσει και με τον «είμαι ένα γέλιο κρεμασμένο στο μπαλκόνι σου» τραγουδιστή των Πύξ-Λαξ Φίλιππο Πλιάτσικα…
Μιλώντας βάσει λογικής λέω ότι παρουσιάζει μια απώλεια του ελέγχου των παρορμήσεων κρίνοντας από το εόρτιο μήνυμα για τον Δεκαπενταύγουστο που ανήρτησε, όπου ξεκινά με αναφορές στους Καθολικούς και στα γενέθλιά τους (!), συνεχίζει με τη ζωοποιό χαρμολύπη της νεκραναστάσεως των Ορθοδόξων Χριστιανών (!), εξακολουθεί με το ότι ο καλός Έλληνας πεθερός θέλει να δώσει νύφη τη κόρη του σε ένα μορφωμένο παιδία παρά σε ένα πλούσιο (!) και καταλήγει ενημερώνοντάς μας πως τον Δεκαπενταύγουστο δεν πήγε σε κανένα βλαχοχώρι, αλλά έμεινε στη Λάρισα για να συντονίζει τις πυροσβεστικές ενέργειες των πυρκαγιών που μαίνονται…
Το παραθέτω αυτούσιο:
Η θεία μου η Λία, παλιά φάν του Αγοραστού και νυν του Κουρέτα, η οποία μελετά τας γραφάς μου δηλώνει συγκλονισμένη από το μήνυμα του περιφερειάρχου με έναν αστερίσκο μονάχα, ότι αυτή θα ήθελε πλούσιο γαμπρό για την εξαδέλφη μου τη Τούλα και όχι μορφωμένο!… Πρακτικό μυαλό…
Με διαβεβαιώνει επίσης, μέσω των διασυνδέσεών της στην Πάτρα απ’ όπου κατάγεται ο Δημήτρης Κουρέτας, ότι αυτός προέρχεται από οικογένεια ευλαβεστάτη και βαθιά θρησκευόμενη, κάτι που μου το επιβεβαιώνει και δικός μου πνευματικός αδελφός, εφημέριος μεγάλου, κεντρικού, Ναού της Αχαϊκής πρωτεύουσας…
Εγώ θα ‘λεγα ο περιφερειάρχης να βρει 2-3 μέρες να φύγει, να φάει ένα γουλιανό ή έναν κυπρίνο, να αναλάβει δυνάμεις και φθινόπωρο πια να πατήσει και πάλι γκάζι…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε και ο Άσλεϊ Μπριλιάντ «η ζωή είναι το μόνο παιχνίδι ο σκοπός του οποίου είναι να μάθεις τους κανόνες του παιχνιδιού»