ΒΡΕΓΜΕΝΟΣ ΩΣ ΤΟ ΚΟΚΚΑΛΟ, μεσάνυχτα στους δρόμους, φαρμακωμένος κι άυπνος απ’ τους δικούς νόμους της φύσης. Να παλεύει με τις γαλότσες μέσα στις λάσπες 10 μέρες τώρα και να ‘χει κι άλλους να τον… νευριάζουν ο Χρήστος ο Μιχαλάκης…
Αυτές οι μέρες και οι νύχτες που βρέχει καταρρακτωδώς λειτουργούν ως τη ζωοποιό χαρμολύπη για τον Χρήστο Μιχαλάκη…
Τέτοιες στιγμές θυμάται εκείνη τη νύχτα, παραμονή Αγίου Αντωνίου, που από τη μια άκρη της γέφυρας της Διάβας ούρλιαξε στην άλλη άκρη να τον ακούσει ο τότε αντιδήμαρχος Ράντος και να σωθεί λίγο πριν την κατάρρευση της γέφυρας από τα μανιασμένα νερά του Πηνειού…
Έκτοτε, 6 χρόνια τώρα, πετάγεται τις νύχτες που βρέχει, φοράει αδιάβροχο και χάνεται μέσα στη νύχτα και στο σκοτάδι. Η αιώνια αγαπημένη του Μαρούλα έχει πάψει πια κάθε απέλπιδα προσπάθεια που έκανε στο παρελθόν να τον σταματήσει και τον αφήνει να εκφραστεί μέσα στα πλημμυρισμένα χωράφια…
10 μέρες από τις πλημμύρες στα Μεγάλα Καλύβια και ο αντιπεριφερειάρχης της καρδιάς μας τριγυρνάει ακόμη στις εκεί γειτονιές σηκώνοντας αναχώματα και επισκευάζοντας αρδευτικά έργα…
Βρεγμένος ως το κόκκαλο, φαρμακωμένος κι άυπνος δε μπορεί… νευριάζει κιόλας όταν φτάνουν διάφοροι και του λένε «μα τι κάνεις εδώ;»… Καλή ώρα ο Μιχαλάκης λέει στον Σκρέκα στη φωτό παρακάτω πως πλημμύρισαν τα πάντα όλα τα χωράφια, «ολόκληρη πλημμύρα δεν την βλέπεις;» κι εκείνος… έκπληκτος (… όπως πάντα!) δείχνει να ψελλίζει… «μη μου πεις;»…
Αυτά τον κάνουν και τον νευριάζουν, ενώ το παγωμένο του κορμί μες στον καημό και τη βροχή έχει λυγίσει!!!…
Αγαπημένη μου.. Δεινόν συνιδείν το μέλλον, ασφαλές το γενόμενον…