Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΣΤΕΡΓΙΟΥ. Με ένα μίνι-σύγγραμμα ο δήμαρχος που έδωσε αέρα… Ευρώπης στην πόλη, εξομολογείται για όσα έκανε, όσα τον πίκραναν, όσα περιμένει…
Ο Δημήτρης Παπαστεργίου πατάει πάνω στην επική και ξεκαρδιστική Ιταλική κωμωδία «Τα παράπονα στον δήμαρχο· (ή «L’ora legale· στον ιταλικό της τίτλο, 2017)… Προσωπικά είχα την τύχη να τη δω την ταινία στην πρεμιέρα της, παρέα με τη δροσάτη, ροδαλή, ορεχτική Βασούλα Κάκλα…
Η ταινία θα μπορούσε να είχε γραφεί από Έλληνες αυτοδιοικητικούς για Έλληνες πολίτες, μα τους χίλιους πλανήτες, καθώς περιγράφει πολύ την κατάσταση στους δήμους, αλλά και τη σχέση ψηφοφόρων – υποψηφίων…
Στην μικρή πόλη της Ιταλίας ο δήμαρχος είναι διαπλεκόμενος μέχρι τα… μπούνια, οπότε ο λαός τον αλλάζει με έναν νέο και πολλά υποσχόμενο, που βάζει τάξη στην πόλη, τελειώνει με τη διαπλοκή και τις σχέσεις κάτω απ’ το τραπέζι…
Κι εδώ αρχίζει η εξομολόγηση του Παπαστεργίου, με άρθρο του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ και παίρνοντας παραδείγματα από την ταινία… «Αλήθεια διαβάζει κανείς τα προγράμματα των υποψηφίων στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές ή τσάμπα τα γράφουμε; Και αφού τα γράφουμε, εμείς οι ίδιοι μετεκλογικά τα διαβάζουμε καθόλου; Και αν ναι, τι ποσοστό από όλα αυτά έχουμε υλοποιήσει; Ας το έχουμε αυτό κατά νου πριν εκτυπώσουμε τα νέα μας φυλλάδια. Γιατί, όπως έλεγε και η διαφήμιση του Τζόκερ, «πρόσεχε τι τάζεις, γιατί παίζει να το πιάσεις!»…»…
«Δεν υπάρχουν λύσεις copy – paste για όλους τους δήμους, οπότε το πατροπαράδοτο σπορ της αντιγραφής ίσως εδώ δεν βοηθήσει πολύ, θέλει προσεκτική ανάλυση των προβλημάτων της κάθε περιοχής, αλλά και προσγειωμένες εκτιμήσεις για τις χρηματοδοτήσεις, αφού διαπιστώσεις κάνουμε μόνον προεκλογικά. Μετεκλογικά οι διαπιστώσεις τελειώνουν και πρέπει να κάνουμε έργα»….
«Δεύτερη και ακόμη πιο εμβληματική, ήταν η σκηνή λίγο πριν από την παραίτηση του νέου δημάρχου. Οι πολίτες μαζεύονται έξω από το δημαρχείο διαμαρτυρόμενοι, ο δήμαρχος βγαίνει στο μπαλκόνι και τους ρωτάει: «Εσείς που απαιτείτε την αλλαγή, είστε διατεθειμένοι να αλλάξετε;». Επικρατεί μία μικρή σιγή και αμέσως όλοι του ζητούν να παραιτηθεί, όπως και κάνει»…
«Γιατί τελικά αυτό είναι το ζήτημα στην Ελλάδα. Οτι όλοι (ή σχεδόν όλοι) ξέρουμε ενδόμυχα τι δεν πήγε καλά, όμως βολευόμαστε και δεν θέλουμε να το αλλάξουμε. Βολευόμαστε να βγάζουμε τα σκουπίδια ό,τι ώρα θέλουμε, βολευόμαστε να καπνίζουμε σε κλειστούς χώρους, βολευόμαστε να κρύβουμε από κανένα τετραγωνικό σε σχέση με τα δημοτικά τέλη, βολευόμαστε να παρκάρουμε για 5’ λεπτά στον ποδηλατόδρομο, βολευόμαστε να παρκάρουμε πάνω στα πεζοδρόμια»…
«Σε μία χώρα όπου βολευόμαστε γενικώς, σε μερικές ημέρες θα έρθει η ώρα να πάρουμε αποφάσεις για τις πόλεις και τα χωριά μας, τις περιφέρεις και την Ευρωβουλή. Και ίσως θα πρέπει να σκεφτούμε επιτέλους πέρα και πάνω από το στενό προσωπικό μας συμφέρον. Να ξεβολευταύμε λίγο αν πρέπει. Να δούμε λίγο και πέρα από την εξώπορτά μας. Να ξεβολευτούμε επιτέλους και βασικά να αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι»…
Αγαπημένη μου… Η αλήθεια μπορεί κάποιες φορές να αργεί, αλλά… πάντα βγαίνει!!!…