…που κάποτε μαζί πατούσαμε: καιρός που πέρασε από τότε – μια ερημιά ο κήπος και η πόλη τώρα (…) Είπες πως δε θα μας ξεχνούσες, λόγια ήτανε μόνο…
Ό,τι απομένει ακόμα, από εκείνη την ανάμνηση του Παπαστεργίου, είναι το φεγγάρι που έλαμπε εκείνη τη βραδιά που έγινε υπουργός και ξημέρωμα πια έφυγε από αυτή τη πόλη, αναζητώντας άλλη γη, άλλα μέρη…
Επέστρεψε για ένα τριήμερο, να πάρει ανάσα στα βουνά, να γεμίσει τα πνευμόνια του με καθαρό αέρα, να χαρεί την αιώνια αγαπημένη του Σούλα, τα δίδυμα και την κορούλα τους…
Και τώρα εμείς, ζώντας ολομόναχοι σ’ αυτόν τον φλεγόμενο κάμπο ανάμεσα στα βουνά, όπως θα έγραφε και ο Κινέζος ποιητής στην ανθολογία «Σινκονσίσου», εδώ, όπου κανένας δε μας βλέπει, στη θλίψη θα δοθούμε!!!… Λείπεις…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε έτερος Κινέζος ποιητής «απόψε το βραδάκι θα ‘ρθω λιγάκι να σε δω μεσ’ το όνειρό σου»…
Θες να μαθαίνεις πρώτος τα νέα από το TrikalaVoice.gr;
Διαθέσιμο στο Google Play
