Η «Κλίμαξ» του Αγίου Ιωάννου του Σιναϊτη θεωρείται και είναι ένα από τα συγκλονιστικότερα συγγράμματα όλων των εποχών, ένας οδηγός ζωής, για το πως πρέπει και μπορείς να κινηθείς, για να ζήσεις μια ήρεμη και ωραία ζωή. Γίνεται εξαιρετικά επίκαιρος με τα όσα γίνονται τις τελευταίες μέρες στα Τρίκαλα και κρατούμε τα λόγια του περί αλαζονείας, πολυλογίας και συγνώμης…
Λέει, λοιπόν, στον «Ενδέκατο Λόγο» του στην «Κλίμακα» ο Ιωάννης περί πολυλογίας και σιωπής: «Η πολυλογία είναι η καθέδρα της κενοδοξίας. Καθισμένη επάνω της η κενοδοξία προβάλλει και διαφημίζει τον εαυτό της. Η πολυλογία είναι σημάδι αγνωσίας, θύμα καταλαλιάς, οδηγός στα ευτράπελα, πρόξενος της ψευδολογίας, σκορπισμός της κατανύξεως… αφανισμός της φυλακής του νοός»…
Και συνεχίζει πολύ ωραία: «Αυτός που αγάπησε την ησυχία, ασφάλισε το στόμα του»…
Στον «Εικοστό Πρώτο λόγο» του περί κενοδοξίας (αλαζονείας) ο Ιωάννης της Κλίμακος αναφέρει: «Η κενοδοξία είναι ως προς μεν τη μορφή, μεταβολή της φυσικής τάξεως και διαστροφή των καλών ηθών και παρατήρησις παντός αξιομέμπτου πράγματος. Ως προς δε την ποιότητα σκορπισμός των καμάτων, απώλεια των ιδρώτων, δόλιος κλέπτης του θησαυρού, πρόδρομος της υπερηφάνειας, ναυάγιο μέσα στο λιμάνι, μυρμήγκι στο αλώνι, που είναι μεν μικρό, αλλά απειλεί να κλέψει αθόρυβα όλον τον καρπό του γεωργού»…
Και συμπληρώνει περί της υπερηφανείας (αλαζονείας) στον «Εικοστό Δεύτερο λόγο» του: «Όπου συνέβη πτώσις, εκεί κατεσκήνωσε προηγουμένως η υπερηφάνεια. Διότι το δεύτερο είναι προμήνυμα του πρώτου»…
Και κλείνω τη σύντομη, μα διδακτική νομίζω αναφορά μου, με απόσπασμα από τον «Πέμπτο Λόγο» περί μετανοίας και συγνώμης: «Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα της ελπίδος και αποκήρυξις της απελπισίας. Μετανοών σημαίνει κατάδικος απηλλαγμένος από αισχύνη»…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε και Β. Μπεντνόβα «ο ανόητος ψάχνει τα λάθη των άλλων, ο έξυπνος, του εαυτού του, αλλά ο σοφός όλους συγχωρεί»…