Στην εκκλησία, ο έρανος είναι κάτι σαν την αγαπημένη θεία, για μένα ειδικότερα τη θεία μου τη Λία, η οποία εμφανίζεται πάντα την κατάλληλη στιγμή, λίγο πριν πεις ότι έχεις ξεμείνει από υπομονή και σε γλυκαίνει με μερικά σαμπλεδάκια βουτύρου, με γέμιση μαρμελάδα βερύκοκο…
Στην αγία πόλη των Σταγών, ο Δεσπότης της, ο κ. Θεόκλητος, ο έχων και υπομονή και καρτερία μεγάλη, πιθανολογώ ότι θα τον πάει τον έρανο ένα level παρακάτω, αφού με τους πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς δε γίνεται δουλειά, και θα καλέσει τους πιστούς να συμβάλλουν στο δισκάριο υπέρ… αποκαταστάσεως της γέφυρας της Διάβας…
Είπαμε έχει υπομονή ο Δεσπότης, είναι γλυκύς και ψύχραιμος, αλλά αυτό το πράγμα να κοροϊδεύουν όλοι δεν αντέχεται πια… Και τα χωριά παραμένουν αποκομμένα και το ποίμνιό του ταλαιπωρείται και είναι αλήθεια αμαρτία…
Και κάπως έτσι προ ημερών έστειλε επιστολή στον περιφερειάρχη Κουρέτα ζητώντας του να αναλάβει δράση και να δώσει τέλος στο μαρτύριο των ανθρώπων της περιοχής…
Αν δεν το κάνει… προφανώς και θα επανέλθει, πιο αυστηρός και πιο απαιτητικός. Αξίζει…
Αγαπημένη μου… «Αν, όσο μιλάμε, προσευχόμαστε! Αν όσο ζηλεύουμε, θαυμάζουμε! Αν, όσο αδιαφορούμε, αγαπάμε! Αν. όσο φοβόμαστε, ελπίζουμε! Τότε όλα θα ήταν καλύτερα»!… Λόγια αγίων…