Πέρασε στα ψιλά και δεν πρόλαβα μέσα στο χαμό και την αμαρτία μου ομολογώ, να αναφερθώ στα γενέθλια της mama Soulas την οποία πολύ λατρεύω και εκτιμώ και με την οποία με συνδέει το ίδιο πάθος και ο ίδιος θαυμασμός για τον Κώστα τον Σημίτη, τον έναν και μόνο ηγέτη της σύγχρονης Ελλάδας, που προσπάθησε να μας κάνει Ευρωπαίους, αλλά… φευ, εμείς Βαλκάνιοι ήμασταν και Βαλκάνιοι παραμείναμε…
Η mama Soula είχε τα γενέθλιά της την περασμένη Παρασκευή, φθινόπωρο βαρύ, κρύο μετά από μήνες κι εκείνο το βράδυ το φεγγάρι δε βγήκε, τα σύννεφα χαμηλώσανε και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου…
Εκείνη μονάχη της, έψησε ένα καφεδάκι, άναψε ένα τσιγαράκι, πήγε στη βιβλιοθήκη της, πήρε τον πρώτο τόμο από τ’ απομνημονεύματά της, ξάπλωσε στη ντιβανοκασέλα της κι άρχισε να τα διαβάζει ένα-ένα…
Ο πρόλογος δεν έλεγε και πολλά πράγματα. Μα σαν έφτασε στη σελίδα 96 εκατομμύρια τετρακόσια εβδομήντα τρία οχτακόσια είκοσι έξι, κάθετος, παύλα και κάτι ψιλά, έγραφε ότι συνεδέθη πολιτικά και φιλικά και με κουμπαριά με τον Κώστα Σημίτη (… και τη Δάφνη) και ότι μαζί σχεδιάζανε στο Μεγάρο Μαξίμου τη σύγχρονη Ελλάδα…
Υπενθυμίζω ενδεικτικά την είσοδο στο Ευρώ (… θα ήμασταν λίγο χειρότερα από την Ουγκάντα σήμερα αν δεν μας είχε βάλει τότε ο Σημίτης), την ΠΑΘΕ που ολοκληρώθηκε μέσα σε 8 χρόνια, την Εγνατία Οδό που σχεδιάζονταν 2.000 χρόνια κι έγινε εκείνη τη χρυσή 8ετία, τη γέφυρα Ρίο-Αντίρριο που την οραματίστηκε ο Τρικούπης πριν 150 χρόνια και ο Σημίτης την έφτιαξε σε χρόνο dt, τα τρένα που εκσυγχρονίστηκαν τότε, τα Ολυμπιακά έργα της Αθήνας και πλείστα άλλα ων ουκ έστιν αριθμός…
Σελίδα 9 του εβδομηκοστού τετάρτου τόμου έγραφε ότι ήτανε καλοκαιριά κι ότι είχε βγει στην παραλία να κάνει το μπάνιο της, κι εκεί χτύπησε το τηλέφωνό της και ο Σημίτης της ζήτησε να κατέβει για βουλευτής κι εκείνη τόλμησε και κατέβηκε και εκλέχτηκε και ήταν η πρώτη γυναίκα βουλεύτρια των Τρικάλων και έγραψε ιστορία στα έδρανα του Κοινοβουλίου…
Σελίδα 6, Άρθρο Βου, Παράγραφος Ξου, Κεφάλαιο Θου, έγραφε όσα έκανε στη Βουλή και για τον τόπο, τον κοσμάκη που βοήθησε, για τα έργα που πάλεψε (φράγμα Μεσοχώρας, Μουσείο Τσιτσάνη, Φράγμα Πύλης, Ε-65 και πλείστα άλλα ων ουκ έστιν αριθμός)…
Και η νύχτα έπεφτε και το φεγγάρι δεν βγήκε και η βρόχα έπεφτε, ράιτ θρου. Αυτή είναι η ιστορία μιας κυρίας. Αλήθειες μόνο…
Αγαπημένη μου… Θα ‘ρθει μια μέρα που η ζωή θα αλλάξει, εμείς δεν θα είμαστε εδώ, αλλά δεν πειράζει, αρκεί που θα μας θυμηθούν, θα πουν ότι κάτι κάναμε κι εμείς…