Αν ο Walt Whitman έγραφε ξανά την ποιητική του συλλογή «Φύλλα Χλόης» θα την αφιέρωνε δίχως άλλο στους Μητσοτάκη, Σκρέκα, Παπαστεργίου και όσα είπαν σε αυτό το ωραίο πηγαδάκι, στα γρασίδια του Προεδρικού Μεγάρου, το βράδυ του Σαββάτου…
«Και ποτέ δεν θα υπάρξει περισσότερη τελειότητα απ’ όσο υπάρχει τώρα» έγραφε κάποτε ο Walt Whitman, «ούτε Παράδεισος περισσότερος ούτε Κόλαση απ’ όσο υπάρχει τώρα»… Πες το ψέματα, τι άλλο θα μπορούσε να πει κανείς στην εποχή της απόλυτης αβεβαιότητας, όπως η σημερινή…
«Είναι η χλόη που φυτρώνει όπου υπάρχει χώμα κι όπου υπάρχει νερό» συνέχιζε «είναι ο κοινός αέρας που λούζει ολόκληρη τη γη… Μέσα σε κάθε πράγμα βρίσκεται μια αλήθεια σε αναμονή, Ούτε βιάζεται να γεννηθεί, ούτε αντιστέκεται στη γέννησή της»…
Ακριβώς αυτή την αλήθεια περιμένουμε να γεννηθεί και να νιώσουμε τον αέρα να μας λούζει. Οι δυο Τρικαλινοί, Σκρέκας και Παπαστεργίου, τυγχάνουν εκ των πλέον αγαπημένων του πρωθυπουργού και… φαίνεται, δεν χρειάζεται να το πούμε κιόλας…
Ο Σκρέκας έχει αναλάβει να κάνει την Ελλάδα «πράσινη» απ’ άκρη σ’ άκρη (… η χλόη, που λέγαμε!), αν δώσει… αέρα στα βουνά μας, φιλική ενέργεια στο λαό, κι ο Παπαστεργίου να αλλάξει το χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη χώρα…
Κάπως έτσι και για να μην αλλάξουν οι ισορροπίες οι δυο έχουν πάρει σαφείς κατευθύνσεις που θα δούμε να ξεδιπλώνονται μπροστά μας στα επόμενα χρόνια…
Αγαπημένη μου… Το πρωινό είναι γεμάτο θύελλα μες στην καρδιά του θέρους, όπως έλεγε και ο Νερούντα…