Η Εκκλησία μας αποκαλεί αδελφούς, διότι προερχόμαστε από την «ιδίαν δελφίν», την ιδία μήτρα. Γι’ αυτό και η αγάπη και η αλληλεγγύη είναι μεγάλες αρετές, γιατί ενισχύουν την αμοιβαιότητα, την κοινωνία, την αδελφοσύνη. Αυτά που κάνει ο Μιχαλάκης δηλαδή…
Ο αντιπεριφερειάρχης ημών είναι ον κοινωνικό, αναγνωρίζει ότι έχουμε ανάγκη ο ένας από τον άλλον, ότι θέλουμε να ζούμε ο ένας με τον άλλον. Ξέρει ότι κάθε τι που διασπά την ενότητά μας είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί. Η μοναξιά, η απουσία κοινωνίας είναι βασανιστήριο, κόλαση και δράμα…
Όλα αυτά τα ωραία του τα μάθανε σπουδαίοι καλογέροι στα χέρια των οποίων ζυμώθηκε. Διακρίνονται χαρακτηριστικά μαζί του στη φωτό και μεταξύ άλλων πατερικών, ο γέροντας Διονύσιος της Μονής Προκοπίου και ο άγιος Πύλης (… αδελφός ημών) Δημήτριος Κατσαρός..
Γι’ αυτό και ο Χρήστος ο Μιχαλάκης πορεύεται διδάσκοντας ενότητα και δουλεύοντας πολύ και σκληρά, χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις στο μυαλό, με το λαό, για τον λαό…
Δεν ξέρω αν θα κατέβει για βουλευτής, αλλά θα παραμένει πάντα δίπλα στον φτωχό, τον οδοιπόρο, τον ταλαιπωρημένο, να είναι το αποκούμπι τους και η γλυκιά παραμυθία τους…
Αγαπημένη μου… Όπως έλεγε και ο Τόμας Χομπς «η ζωή του ανθρώπου: μοναχική, φτωχή, απαίσια, σκληρή και σύντομη»…