Έχετε σκεφτεί αλήθεια πως θα ήταν το φετινό μας καλοκαίρι στα Τρίκαλα αν ο Παπαστεργίου… δεν γίνονταν υπουργός; Με τι θα ασχολούμασταν; Θα αγκομαχούσαμε κάτω από τα air condition, θα σκάγαμε τρώγοντας καρπούζια, θα πεταγόμασταν για μπάνιο στον Πλαταμώνα και θα μαδούσαμε τη μαργαρίτα ποιος θα εκλεγεί πρωτοδεύτερος δημοτικός σύμβουλος… Πφφφφ…
Θα βλέπαμε τον Ταμήλο να επιχειρεί ολική επιστροφή; Θα βλέπαμε τον Λέγκα έπειτα από 11 χρόνια σιωπής να επιχειρεί σιωπηρή επιστροφή; Θα βλέπαμε τον Αχιλλέα Οικονόμου να εγκαταλείπει μόνη στη Λέρο την αιώνια αγαπημένη του Βίβιαν για να επιστρέψει εσπευσμένα στην πόλη και να διεκδικήσει να γίνει δήμαρχος;…
Θα βλέπαμε τον Σκρέκα να θωρακίζεται στο γραφειάκι του στη Στρατηγού Σαράφη ενόψει της… νέας μεγάλης μάχης το 2027; Θα βλέπαμε… νέα μωρά στην πίστα, να διεκδικούν θέση δημοτικού συμβούλου;… Και το αποκορύφωμα;… Θα βλέπαμε ποτέ τον Σακκά να κυκλοφορεί με μπλε κοστούμι και άσπρα σπορτέξ, ντάλα ήλιο στην πλατεία;…
Παιδιά ποτέ δε θα τα βλέπαμε αυτά… Γι’ αυτό Παπαστεργίου… σε περιμένω τ’ άλλο Καλοκαίρι κι έχω κρυμμένο στην αμμουδιά ένα αστέρι… Σε περιμένω πάνω στ’ανηφόρι πάλι σε θέλω, μελαχρινό μου αγόρι, μελαχρινό μου αγόρι, μελαχρινό μου αγόρι…
Αγαπημένη μου… Στο Χειμώνα που θα’ ρθεί δε θ’ αφήσω να σβηστεί…