Το Σάββατο, πρώτα ο Θεός, η Βουλή ετούτη διαλύεται και η χώρα μπαίνει επίσημα σε προεκλογική περίοδο. Είναι και η τελευταία μέρα του ουμανιστή Σάκη Παπαδόπουλου ως βουλευτή, αλλά και στο δημόσιο βίο, θα συνεχίσει πια να ιδιωτεύει και να χαίρεται τις μικρές και μεγάλες χαρές της ζωής…
Ο Σάκης Παπαδόπουλος αφήνει το αποτύπωμά του στην τοπική και όχι μόνο πολιτική ζωή. Επιστήμονας εξαιρετικός, άνθρωπος ακέραιος, κράτησε τις αρχές και τις αξίες του και πάλεψε για τις ιδέες και τα ιδανικά του, τόσο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όσο και στην κεντρική πολιτική σκηνή…
Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν δοκιμάστηκε σε θέση εξουσίας, ώστε να μπορούμε να τον κρίνουμε, σε θεωρητικό ωστόσο επίπεδο οι ιδέες του μας άγγιξαν, άσχετα αν δεν εφαρμόστηκαν…
Στη Βουλή τον είδαμε τα τελευταία 8 χρόνια και ως κυβερνητικό βουλευτή και ως αντιπολιτευόμενο. Τον είδαμε τη θυελλώδη 2ετία 2015-17 να υψώνει φωνή λογικής, όταν υπήρχαν φωνές στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που ελαφρά τη καρδία έλεγαν να φύγουμε από το ευρώ, ακόμη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση…
Υπήρξε μετριοπαθής, έκανε σωρεία παρεμβάσεων υπέρ των φτωχών και αδυνάμων του κόσμου τούτου, μίλησε πολιτικά, μας έμαθε αυτά τα… ωραία, περί ουμανισμού και άλλων!!!…
Αποχαιρετά σήμερα τη Βουλή και το δημόσιο βίο με το κεφάλι ψηλά και τον διαβεβαιώνουμε πως θα μας λείψει. Τον διαβεβαιώνουμε επίσης ότι τον… ζηλεύουμε, γιατί πια θα μπορεί να ταξιδέψει μαζί με τη Ρωρώ του από την Ανδαλουσία μέχρι την Τοσκάνη, και από την ερωτική Γαλλία, μέχρι τη μυστηριώδη Σουηδία… Πολύ τον ευχαριστούμε για όλα…
Σάκη μας, το τελευταίο αντίο μας το ‘πες σε ένα πλοίο πριν φύγεις για ένα κόσμο ξένο και μακρινό, εκεί που θα σου λείπει κάθε χαρά και λύπη κι αγέρας θα ‘χεις γίνει σ’ ένα μικρό στενό… Το τελευταίο αντίο το βρήκαμε γραμμένο στους βίους των αγίων που ήταν αμαρτωλοί που πείνασαν γι’ αγάπη που δίψασαν γι’ αγάπη και περπατήσαν μόνοι ολόκληρη ζωή…
Αγαπημένη μου… Να μην το ξεχνάμε αυτό που έλεγε ο περίφημος ερωτικός Πέρσης ποιητής, «η αγάπη είναι της δημιουργίας η μεγαλύτερη χαρά»…