«Αν…»… Τρία… πουλάκια κάθονταν και έπιναν τον καφέ τους στην πλατεία Δεσποτικού, μιας από αυτές τις ωραίες φθινοπωρινές μέρες. Έπιναν μόνο τον καφέ τους;… Πλανάστε πλάνην μεγάλη…
Διακρίνονται, λοιπόν, στην παραπάνω παπαράτσι-style φωτογραφία, την οποία μου απέστειλε γνωστός δαιμόνιος παπαράτσι της πόλεως, ο επιτελάρχης της Νομαρχίας Γιώργος Καρανάσιος, ο Κώστας Παρδάλης, ιατρός των έσω μας και πρόεδρος πάντων των τμημάτων του ΑΟΤ όστις τυγχάνει φίλαθλος καλός και φυσικά ο αλτρουιστής Τζίμης Τζόγιας, δημοτικός σύμβουλος επί Λάππα και πάλαι ποτέ ηγετικό μέλος της ομάδας των «λοχαγών» που είχε συσταθεί τότε…
Ο καφές θα μπορούσε να θεωρείται και αθώος και συνάντηση να είχε τα χαρακτηριστικά μιας Σαββατιάτικης χαλαρής κουβέντας λίγο πριν το μεσημεριανό τσίπουρο…
Θα μπορούσε αν δεν γνωρίζαμε πως ο Παρδάλης είναι οιονεί υποψήφιος δήμαρχος, ο Καρανάσιος μέγας μάγειρας εκλογικών διαδικασιών (… μεγάλη «κουτάλα») και ο Τσόγιας το «συνθετικό υλικό» που δένει πολλούς σχηματισμούς ένθεν κακείθεν…
Θα κατέβει δηλαδή ο Παρδάλης για δήμαρχος;… Δε νομίζω, ασφαλώς και όχι. Αλλά στην πολιτική και στη ζωή… ποτέ δε ξέρεις. Γι’ αυτό ξεκίνησα και το κείμενο με το… «Αν»!!!…
Όπως έλεγε εξάλλου κι ο Fernando Pessoa τι θέλω από τη ζωή;… «Να πάψω να είμαι άγνωστος και εξωτερικός, θρόισμα κλαδιών σε δεντροστοιχίες απομακρυσμένες, ελαφρύ φυλλορόημα, που το αναγνωρίζεις από τον ήχο παρά από την πτώση των φύλλων, θαυμαστό πέλαγος των σιντριβανιών πέρα μακριά, κι όλο το ακαθόριστο των πάρκων τη νύχτα, χαμένων ανάμεσα σε ατελείωτα συμπλέγματα, φυσικούς λαβύρινθους του ερέβους…»….
Αγαπημένη μου… Όποιος έχει Θεούς δεν έχει ποτέ πλήξη…