Μακαρία η οδός, η πορεύει σήμερον, ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως!!!… Εζήλωσαν τη δόξα του… Μιχάλη Παναγιώτου, ο Μητσοτάκης με τον Τσιόδρα, δεν εξηγείται αλλιώς…
Κι εκεί που παρακολουθούσαμε με κομμένη την ανάσα το διάγγελμά τους, τα τύπου σαλιαρίσματα «Σωτήρη μου-πρόεδρέ μου», τα κρύα αστειάκια τους, τις αναφορές του Κυριάκου Μητσοτάκη- του πρωθυπουργού παρακαλώ-σε… ψεκασμένους και άλλους… ο Τσιόδρας μας αποτελείωσε…
Δεν μας έφτανε ο κόμπος στο λαιμό, το βάρος στο στήθος (… τρία τσεκ απ για την καρδιά κάνουμε κάθε βδομάδα) και ο βαρύς πονοκέφαλος, ο κύριος καθηγητής-το ιερό Τοτέμ της εθνοσωτηρίου κυβερνήσεως-το έριξε τόσο… γλυκά και όμορφα…
«Πραγματικά θέλουμε να βοηθήσουμε να υπάρχει και ποιοτική μετάβαση στο θάνατο»!!!… Φτου φτου φτου κούφια η ώρα…
Μα συγνώμη είναι δυνατόν;… Μνήσθητί μου Κύριε!!!… Ή εζήλωσαν τη δόξα του φίλου μου του Μιχάλη Παναγιώτου που εγγυάται «αξιοπρεπείς πένθιμες τελετές» ή… έχουν χάσει τον έλεγχο της παρόρμησης και δεν ξέρουν τι τους γίνεται…
Εγώ θα ‘λεγα να αντικαταστήσουν εκεί στη Ν.Δ. και τον ύμνο της γαλάζιας γενιάς («ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία») με κανένα επίκαιρο μοιρολόι, σε ηπειρώτικο ρυθμό σαν το «Σήκω Μαριόλ’ μ’ Ρούσα ‘μ, απ’ τη γή, Κι από το μαύρο χώμα», με τους επικούς στίχους «το μνήμα ‘μ εχορτιάριασε κι έλα να βοτανίσεις… Να χύσεις μαύρα δάκρυα, μήπως και μ’ αναστήσεις…»
Ας κρατήσουν τους στίχους ο κύριος καθηγητής, ο “Σωτήρης” κι ο Μωυσής, γιατί… ποτέ δεν ξέρεις!!!…
Αγαπημένη μου… Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον!!!…